Μεθυσμένο χοιρινό με πορτοκάλι και μανιτάρια

76 Σχόλια • 15/12/2013

Νομίζω ότι τις τελευταίες βδομάδες βομβαρδιζόμαστε. Για να καταλάβετε τι εννοώ, κάντε ένα απλό τεστ. Ανοίξτε το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και χρονομετρήστε. Βάζω στοίχημα ότι πριν ακόμη περάσουν τα πρώτα τριάντα λεπτά, θα έχετε έρθει τουλάχιστον μία φορά αντιμέτωποι με την κλασική διαφήμιση των ημερών. Ελάτε τώρα που δεν ξέρετε για ποια διαφήμιση μιλάω. Εκείνη με τα ανυπόμονα παιδάκια, που περιμένουν πώς και πώς την άφιξη του Άγιου Βασίλη. Εκείνη, καλέ, με το παιδικό τραγουδάκι που, μετά από τόση πλύση εγκεφάλου, σε λίγο θα παίζεται στα κλαμπ ως το τελευταίο χιτάκι της εποχής. Λοιπόν, αυτός ο βομβαρδισμός εικόνας και ήχου δεν ξέρω τι μπορεί να προκαλεί στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά σε μένα -που έχω ομολογουμένως πάρει πολύ ζεστά τον ερχομό των Χριστουγέννων- φέρνει διαρκώς εικόνες από την δική μου παιδική ηλικία. Τότε που ετοίμαζα κι εγώ το χώρο κάτω από το στολισμένο δέντρο για την άφιξη του κυριούλη με την άσπρη γενειάδα και την κόκκινη στολή. Μη φανταστείτε, βέβαια, ότι τον περίμενα πάντα με ανοικτές αγκάλες και ζεστά κουλουράκια. Υπήρχαν και χρονιές που η σχέση μας περνούσε κρίση. Όπως τότε που αποφάσισα να τον “ξεσκεπάσω”…

Δεν θυμάμαι πόσο χρονών ήμουν, αλλά σίγουρα ήμουν αρκετά μεγάλη ώστε να έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι για την ύπαρξη αυτού του καλόκαρδου γεράκου (διότι αφού δεν είχαμε τζάκι, από ποια καμινάδα έμπαινε;;;). Και, ταυτόχρονα, αρκετά μικρή ώστε να μην μπορώ ακόμη να πω με βεβαιότητα πως το χριστουγεννιάτικο δώρο μου ήταν μια ευγενική χορηγία των γονιών μου και όχι κάποιου τροφαντούλη υπερήλικα, που γύριζε τον κόσμο μέσα σε μια νύχτα πάνω στο έλκηθρό του. Εκείνη τη χρονιά, λοιπόν, πήρα την μεγάλη απόφαση να αποκαλύψω τη μεγάλη σκευωρία που μυριζόμουν πως παιζόταν εις βάρος μου. Με περίσσια αποφασιστικότητα και μπόλικο παιδικό πείσμα, δήλωσα στους γονείς μου πως -ως άλλος Ηρακλής Πουαρό (μόνο το καπέλο και το μουστάκι μού έλειπαν)- θα περίμενα την άφιξη του Άγιου Βασίλη ή, για την ακρίβεια, θα περίμενα την μαγική άφιξη του δώρου μου κάτω από το δέντρο… Οι γονείς μου -που ήξεραν καλά το αγγελούδι τους- κατάλαβαν πως ήμουν ικανή να κρατήσω τα βλέφαρά μου ανοιχτά ακόμη και με οδοντογλυφίδες, προκειμένου να ανακαλύψω πώς προσγειώνονταν τα δώρα κάτω από το δέντρο μας. Από την άλλη, δεν ήθελαν να χαλάσουν τη μαγεία των Χριστουγέννων για την κορούλα τους (διότι το γεγονός ότι είχα λυσσάξει να μάθω την αλήθεια δεν σήμαινε πως ήμουν και έτοιμη να την αποδεχτώ -ποιος είχε όρεξη για κλάματα χρονιάρες μέρες;). Κι έτσι, πέρασαν στην αντεπίθεση…

Λίγη ώρα αργότερα, κι ενώ εγώ είχα κατασκηνώσει κανονικότατα στο σαλόνι και τα μάτια μου κόντευαν να αλληθωρίσουν καθώς κοίταζα τον άδειο χώρο κάτω από το δέντρο, μια αγαπημένη μυρωδιά άρχισε να αναδύεται από την κουζίνα. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ιδέα μου, αλλά η φωνή της μανούλας μου ήρθε να επιβεβαιώσει την αρχική μου υποψία: “Έφτιαξα πατάτες τηγανιτές. Όποιος θέλει, να έρθει τώρα που είναι ζεστές.”, είπε με απόλυτη φυσικότητα. “Με τριμμένο τυράκι.”, συμπλήρωσε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα όσο πιο αθώα μπορούσε. Δεν ξέρω ποια ήταν η δική σας σχέση με τις τηγανιτές πατάτες όταν ήσασταν παιδιά, αλλά εγώ θα μπορούσα άνετα να σπάσω το ρεκόρ στο κατοστάρι, αν στη γραμμή τερματισμού μού έβαζαν ένα πιάτο αχνιστές πατατούλες με μπόλικο τυράκι. Διότι λιχούδης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι… Κι εγώ, ως γεννημένη λιχούδα, ξέχασα τη σκευωρία των Χριστουγέννων και έτρεξα περιχαρής στην κουζίνα. Μονάχα όταν βγήκα από κει -μπουκωμένη- και είδα το κουτί με το γυαλιστερό περιτύλιγμα κάτω από το δέντρο θυμήθηκα την σπουδαία αποστολή μου.

“Μα έλειψα μόνο ένα λεπτό…”, είπα στον μπαμπά μου που κοιτούσε από τον καναπέ σφυρίζοντας αδιάφορα. “Ε, ο Άγιος Βασίλης δεν χρειάζεται περισσότερο από ένα λεπτό για να τρυπώσει σ’ ένα σπίτι και ν’ αφήσει το δώρο του…”, μου απάντησε, χαμογελώντας πονηρά. Δεν ξέρω αν έφταιγε η αγαλλίαση από τις τηγανιτές πατάτες που θόλωνε την κρίση μου ή η αθωότητα του παιδικού μου μυαλού, αλλά εκείνη τη στιγμή ήμουν σίγουρη πως ο μπαμπάς μου έλεγε αλήθεια. Ο Άγιος Βασίλης όχι μόνο υπήρχε, αλλά μας είχε επισκεφθεί και είχε αφήσει το δώρο μου κάτω από το δέντρο, όπως κάθε φορά. Απλά εγώ ήμουν λιγάαααακι απασχολημένη-μπουκωμένη εκείνη την ώρα. Κάπως έτσι η χριστουγεννιάτικη μαγεία αποκαταστάθηκε στα παιδικά μου μάτια και ο γλυκούλης γεράκος με τα κόκκινα πήρε παράταση ζωής για έναν ακόμη χρόνο.

Αν μετά από αυτή την αναπόληση στα περασμένα, είστε ακόμη εδώ και συνεχίζετε να διαβάζετε, λέω να σας ανταμείψω με ένα φαγητό που θα ήταν σίγουρα κρίμα να λείπει από το γιορτινό σας τραπέζι. Πρόκειται για μεθυσμένο χοιρινό με πορτοκάλι και μανιτάρια. Αν ανήκετε σε αυτούς που θέλουν να έχουν κρέας στο γιορτινό τους τραπέζι, αλλά δεν σκοπεύετε να φάτε ατελείωτες ώρες στην κουζίνα ετοιμάζοντάς το, μόλις ανακαλύψατε τη συνταγή που θα σας λύσει τα χέρια. Γρήγορη, εύκολη και πολύ εμφανίσιμη. Όσο για τη γεύση, να είστε σίγουροι ότι θα δεχτείτε πολλά συγχαρητήρια…

Μεθυσμένο χοιρινό με πορτοκάλι και μανιτάρια

Υλικά

1.000γρ. χοιρινό μπούτι κομμένο σε μικρά κομμάτια
100-150γρ. μανιτάρια λευκά κομμένα σε χοντρά κομμάτια (ή ολόκληρα αν είναι μικρά)
1 ποτήρι του νερού χυμό πορτοκάλι
1 φλιτζ. μαυροδάφνη
3/4 φλιτζ. κονιάκ
1 κουτ. γλυκού δεντρολίβανο
αλάτι / πιπέρι
1 μεγάλο πορτοκάλι κομμένο σε λεπτές φέτες (χωρίς το λευκό περίβλημα)
λίγο αλεύρι
λίγο ελαιόλαδο για το σοτάρισμα

Εκτέλεση

Αλευρώνετε ελαφρά το κρέας και το σοτάρετε σε δυνατή φωτιά (σε μεγάλο τηγάνι ή πλατιά κατσαρόλα), μέχρι να ροδίσει καλά από όλες τις πλευρές.

Αφαιρείτε το σοταρισμένο κρέας από το σκεύος και σοτάρετε τα μανιτάρια σε δυνατή φωτιά για 2′.

Επαναφέρετε στο σκεύος και το κρέας, αλατοπιπερώνετε, ρίχνετε το δεντρολίβανο και σβήνετε με την μαυροδάφνη και το κονιάκ.

Μόλις περάσουν 1′-2′, προσθέτετε και τον χυμό πορτοκαλιού.

Μόλις πάρει βράση, σκεπάζετε το σκεύος και χαμηλώνετε τη φωτιά σε μέτρια θερμοκρασία.

Αφήνετε να βράσει μέχρι να μαλακώσει το κρέας (30′-40′) και ξεσκεπάζετε.

Αφαιρείτε το κρέας και τα μανιτάρια, αφήνοντας στο σκεύος μόνο τη σάλτσα.

Ρίχνετε στη σάλτσα τις φέτες πορτοκαλιού και τις αφήνετε για 1′-2′, ίσα να πάρουν γεύση.

Σερβίρετε το κρέας με τα μανιτάρια και τις φέτες πορτοκαλιού, αφού το περιχύσετε με τη σάλτσα και το γαρνίρετε με λίγο μαϊντανό. Το συνοδεύετε κατά προτίμηση με ρύζι ή πουρέ.

Tip1: Είναι προτιμότερο να σοτάρετε πρώτα το μισό κρέας και ύστερα το υπόλοιπο, ώστε να μην πέφτει η θρεμοκρασία. Είναι σημαντικό να ροδίσουν καλά όλα τα κομμάτια απ’ όλες τις πλευρές.

Tip2: Πρέπει να έχετε αφαιρέσει με ένα μαχαιράκι το λευκό περίβλημα από το πορτοκάλι για να μην είναι πικρό.

Tip3: Αν όταν βγάλετε το κρέας και τα μανιτάρια δεν έχετε αρκετή σάλτσα στο σκεύος, μπορείτε να προσθέσετε λίγο νεράκι. Το νερό θα ενσωματωθεί με την υπόλοιπη σάλτσα καθώς θα βράζουν οι φέτες πορτοκαλιού.

Tip4: Αν χρησιμοποιείτε μεγάλο τηγάνι αλλά δεν έχετε καπάκι, μπορείτε να το καλύψετε με αλουμινόχαρτο.

Μεθυσμένο χοιρινό με πορτοκάλι και μανιτάρια

76 Σχόλια

υποβολή σχολίου

Σοφία (πριν από 3996 ημέρες)

Τα Χριστούγεννα αργούν… Δεν μπορώ να περιμένω… Όχι βρε για το δώρο μου, αλλά για το ζουμερό χοιρινό!!! Κι εμείς σ’ αυτό το σπίτι, μόνο ζουμερά τα θέλουμε τα κρεατάκια μας!!!
Τι υπέροχες παιδικές αναμνήσεις! Εγώ δεν θυμάμαι πότε σταμάτησα να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, αλλά θυμάμαι την αδερφή μου να συνωμοτεί με την μαμά μου για την επιλογή των δώρων…
Όσο για την γνωστή διαφήμιση… Ο μικρός μου που είναι 6,5 μηνών, μόλις ακούσει το τραγουδάκι γυρίζει το βλέμμα του στην τηλεόραση και κολλάει!!!
Καλή Κυριακή κουταλάκι μου, φιλιά!

sundayspoon