Κανελόνια με λαχανικά και κόκκινη μπεσαμέλ

60 Σχόλια • 15/09/2013

Φτάσαμε αισίως στην Κυριακή, μετά από μια εβδομάδα που για πολλούς είχε μια διαφορετική χροιά από τις προηγούμενες. Είχε τον ήχο από το βραχνιασμένο κουδούνι του σχολείου, τη μυρωδιά της καινούργιας κιμωλίας που θα γεμίσει με γράμματα και αριθμούς τον πράσινο πίνακα, τη γνώριμη όψη του φίλου που θα μοιραστεί μαζί σου το θρανίο. Είχε πειράγματα και ιστορίες από το καλοκαίρι που πέρασε. Είχε νυσταγμένες φατσούλες με τη γνωστή τους ανεμελιά αλλά και μια στάλα μελαγχολία για τη ξεγνοιασιά των προηγούμενων μηνών, που πια φαντάζει τόσο μακρινή. Είχε και λίγο άγχος (γιατί είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο ότι ο χρόνος είναι πάντα λιγοστός όταν πρέπει να ετοιμαστείς για το σχολείο…) αλλά και λαχτάρα για όσα επιφυλάσσει μια νέα σχολική χρονιά.

Είμαι σίγουρη πως αν ρωτήσω τον καθένα από εσάς, όλοι θα έχετε τουλάχιστον μία ανάμνηση που να συνδέεται με τα πρώτα σας χρόνια στο σχολείο. Για κάποιους αυτή η ανάμνηση θα είναι καλή, όπως οι μνήμες από τα παιχνίδια στα διαλείμματα ή το μπουγέλωμα στο τέλος της σχολικής χρονιάς, ενώ για άλλους θα είναι λιγότερο καλή, όπως η εικόνα ενός αγαπημένου συμμαθητή που άλλαξε σχολείο ή η κατσάδα από τον αυστηρό δάσκαλο μετά από μια σκανταλιά. Τώρα, αν εσείς ρωτήσετε την υποφαινόμενη, εκείνη θα σας απαντήσει ευθαρσώς (και χωρίς καμία πρωτοτυπία) πως η δική της ανάμνηση από εκείνη την εποχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους γευστικούς της κάλυκες. (Ναι, με κάποιο αξιοπερίεργο τρόπο έχω καταφέρει να συνδέσω το φαγητό με όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου…)

Δεν μιλάω όμως για οποιοδήποτε φαγητό (και σίγουρα δεν αναφέρομαι στην κλασική ζαμπονοτυρόπιτα του κυλικείου που σε γέμιζε λάδια απ’ όπου κι αν την έπιανες…), αλλά για το μαμαδίστικο φαγητό που αποτελούσε τον επίλογο της σχολικής ημέρας. Εκείνο που σε περίμενε αχνιστό για να σε γεμίσει θαλπωρή με την πρώτη μπουκιά… Εκείνο που σ’ έκανε να ξεχνάς το Β’ στην ορθογραφία… Εκείνο που σε βοηθούσε ν’ αντέξεις την ιδέα ότι έπρεπε πρώτα να τελειώσεις τα μαθήματά σου και μετά να επιδοθείς στα αγαπημένα σου παιχνίδια… Αυτό το μαμαδίστικο φαγητό είναι η μνήμη που πλημμυρίζει το νου μου. Και με αφορμή αυτή τη γλυκιά -γεμάτη αρώματα και γεύσεις- ανάμνηση, σκέφτηκα να μαγειρέψω κάτι που να θυμίζει μαμαδίστικη κουζίνα (αν και λιγάκι πειραγμένη, διότι το μικρόβιο της food blogger είναι πολύ δυνατό για να καταπολεμηθεί…). Και έτσι, σας παρουσιάζω τα κανελόνια με λαχανικά και κόκκινη μπεσαμέλ που ακολουθούν (είπαμε, η κόκκινη μπεσαμέλ ανήκει στους απαιτούμενους πειραματισμούς…). Καλοφάγωτα, λοιπόν, και καλή σχολική χρονιά σε μικρούς και μεγάλους!

Κανελόνια με λαχανικά και κόκκινη μπεσαμέλ

Υλικά

16 κανελόνια (αυτά που δεν χρειάζονται βράσιμο πριν τα χρησιμοποιήσετε)
1/2 φλιτζ. χυμό ντομάτας
2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
φρυγανιά τριμμένη για πασπάλισμα

Για τη γέμιση:

1 μελιτζάνα (περίπου 200γρ.) κομμένη σε μικρά κυβάκια
2 κολοκυθάκια (περίπου 200γρ.) κομμένα σε μικρά κυβάκια
150γρ. μανιτάρια κομμένα σε μικρά κυβάκια
1 ξερό κρεμμύδι κομμένο σε μικρά κυβάκια
2/3 φλιτζ. χυμό ντομάτας
3 κουτ. σούπας κίτρινο τυρί τριμμένο
1 κουτ. σούπας φρέσκο βασιλικό ψιλοκομμένο
λίγο ελαιόλαδο για σοτάρισμα
αλάτι / πιπέρι

Για τη μπεσαμέλ:

3 ποτήρια του νερού γάλα
8 κουτ. σούπας (γεμάτες) αλεύρι
2 αυγά χτυπημένα
1 ποτήρι του κρασιού καλαμποκέλαιο
3 κουτ. γλυκού πελτέ ντομάτας
1 πρέζα ζάχαρη
1 χούφτα κίτρινο τυρί τριμμένο
αλάτι

Εκτέλεση

Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι, το κολοκύθι και τη μελιτζάνα.

Όταν αρχίσουν να μαλακώνουν, προσθέτετε και τα μανιτάρια και αλατοπιπερώνετε.

Μόλις μαλακώσουν όλα τα λαχανικά, κατεβάζετε από τη φωτιά και προσθέτετε το χυμό ντομάτας, τον βασιλικό και το τυρί. Ανακατεύετε καλά.

Ενώ η γέμιση σας κρυώνει (γιατί αν τη βάλετε ζεστή στα κανελόνια, θα σπάσουν), ετοιμάζετε τη μπεσαμέλ.

Σε ένα κατσαρολάκι, βάζετε το γάλα, το καλαμποκέλαιο και το αλεύρι και ανακατεύετε πολύ καλά μέχρι το μείγμα να ομογενοποιηθεί και να μην έχει σβόλους.

Στη συνέχεια, το βάζετε στη φωτιά και ανακατεύετε μέχρι να αρχίσει να πήζει.Μόλις πήξει, το κατεβάζετε από τη φωτιά και προσθέτετε το τυρί και τα αυγά σιγά σιγά (παράλληλα ανακατεύετε για να ενσωματωθούν τα υλικά στο μείγμα).

Αφού ενσωματωθούν, προσθέτετε τον πελτέ, τη ζάχαρη και το αλάτι και ανακατεύετε καλά.

Απλώνετε σε ένα ταψί το μισό φλιτζάνι χυμό ντομάτας και τις 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο.

Γεμίζετε τα κανελόνια με τη γέμιση (μην τα γεμίσετε ασφυκτικά γιατί θα σπάσουν κατά το ψήσιμο) και τα τοποθετείτε στο ταψί, το ένα δίπλα στο άλλο.

Περιχύνετε τα κανελόνια με τη μπεσαμέλ και πασπαλίζετε με μπόλικη φρυγανιά.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200°C μέχρι να ροδίσει. Αφήνετε να κρυώσει πριν κόψετε σε κομμάτια.

Κανελόνια με λαχανικά και κόκκινη μπεσαμέλ

Tip1: Μπορείτε να μειώσετε τον χρόνο παρασκευής της γέμισης, αν αφαιρέσετε τη φλούδα από τη μελιτζάνα.

Tip2: Όσο περισσότερο πελτέ ντομάτας προσθέτετε, τόσο πιο έντονο θα είναι το κόκκινο χρώμα της μπεσαμέλ. Θα πρέπει να αυξήσετε όμως και τη ζάχαρη για να αντισταθμίσει την οξύτητα της ντομάτας.

Tip3: Αν δεν έχετε κανελόνια ή θέλετε να αποφύγετε το γέμισμα, μπορείτε να φτιάξετε το ίδιο φαγητό και με λαζάνια, βάζοντας το μείγμα της γέμισης ανάμεσα στις στρώσεις.

Tip4: Η συνταγή για τη μπεσαμέλ που σας δίνω, δίνει μπεσαμέλ που δεν σβολιάζει και δεν είναι βαριά. Μπορείτε, ωστόσο, να χρησιμοποιήσετε και τη δική σας συνταγή για μπεσαμέλ, στην οποία θα προσθέσετε τον πελτέ και τη ζάχαρη.

Tip5: Ο χυμός ντομάτας στον πάτο του ταψιού θα βοηθήσει τα κανελόνια σας να μην ξεραθούν κατά το ψήσιμο.

Tip6: Αν σας περισσέψει γέμιση, μπορείτε να την αραδιάσετε πάνω από τα κανελόνια σας (προτού βάλετε τη μπεσαμέλ).

Tip7: Μπορείτε να μοιράσετε τον χρόνο παρασκευής του φαγητού, ετοιμάζοντας τη γέμιση από την προηγούμενη μέρα και διατηρώντας τη στο ψυγείο. Απλά βγάλτε τη από το ψυγείο για να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου πριν το γέμισμα.

Tip8: Αν χρησιμοποιήσετε φρέσκο χυμό ντομάτας, ελέγξτε αν πρέπει να προσθέσετε και λίγη ζάχαρη για να αντισταθμίσετε την οξύτητά της.

60 Σχόλια

υποβολή σχολίου

Foteini Thes (πριν από 4112 ημέρες)

Άραγε υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από το να δημιουργούμε όμορφες μνήμες στα παιδιά μας?Από το να περισυλλέγουμε τις σκόρπιες σκέψεις τους και να τις αποθηκεύουμε ,να τις φυλακίζουμε μέσα στη γεύση και τη μνήμη των γευστικών αρωμάτων που απελευθερώνονται μέσα από ένα φαγητό που προσφέρουμε?Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ως θησαυρό καλά κρατημένο στην καρδιά του,από αυτού του είδους τις αναμνήσεις.Όταν κλείνοντας τα μάτια,εισπνέοντας τις γευστικές ανάσες ενός φαγητού ή γλυκού,δεν επιστρέφουμε πίσω στην πατρογονική μας γωνιά?Στην ασφάλεια της οικογενειακής μας αγκαλιάς?
Και δεν απορώ που το συγκεκριμένο φαγητό σου φέρνει τέτοιες μνήμες.Το φροντισμένο ανακάτεμα των υλικών δημιουργεί μία σχεδόν επιθετική εισβολή αρωμάτων.Τόση, όσο να εντυπωθεί βαθιά στη γευστική συνείδησή σου.Η νοστιμιά προλαβαίνει να εγκατασταθεί μόνιμα στα κύτταρα του εγκεφάλου και να αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη της.Βλέπεις όλες οι μητέρες φροντίζουν για αυτό.Παίρνουν τα προληπτικά μέτρα για την αναλλοίωτη γευστική τους υπογραφή.
Φιλάκια πολλά,πολλά.

sundayspoon