sundayspoon

Είναι, λοιπόν, ένα ήσυχο απόγευμα Σαββάτου. Έχεις καταφέρει ως δια μαγείας να ξεμπερδέψεις με δουλειές και αγγαρείες που μαζεύονταν εδώ και καιρό στην βασανιστικά μακρόσυρτη λίστα των εκκρεμοτήτων. Είναι τέτοια η χαρά σου που θα μπορούσες να βγεις στους δρόμους και να φιλάς τους περαστικούς βροντοφωνάζοντας “γιούπι”, χωρίς να σε πειράζει αν εκείνοι θα σε κοιτάζουν φοβισμένοι. Επειδή όμως αυτό που θέλεις πραγματικά να κάνεις είναι το απόλυτο τίποτα, αναβάλλεις αυτή τη μεγαλειώδη έξοδο για κάποια άλλη στιγμή. Και προσγειώνεσαι στον καναπέ χαζεύοντας το υπερπέραν. Στ’ αλήθεια, θα μπορούσες να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου σε τούτη τη στάση, με αυτή την αίσθηση νιρβάνας να κατακλύζει κάθε μέλος του σώματός σου. Πραγματικά το πιστεύεις, ώσπου… ντριιιιιν!

Εντάξει, τώρα ποιος σου φταίει; Αφού όλοι ξέρουν πως ο νούμερο ένα κανόνας στη βίβλο της χαλάρωσης είναι η απενεργοποίηση του κινητού τηλεφώνου. Αυτής της χαριτωμένης συσκευής που έχει μια μανία να χτυπάει πάντα τις πιο ακατάλληλες στιγμές (όπως στο σινεμά ή την ώρα που ο οδοντογιατρός έχει βάλει δεκαπέντε βαμβάκια στο στόμα σου ή όταν ετοιμάζεσαι να φιλήσεις για πρώτη φορά τον/την άντρα/γυναίκα των ονείρων σου). Κι αφού δεν φρόντισες να τηρήσεις αυτόν τον απαράβατο κανόνα, τη ζητούσε ο οργανισμός σου τη χαλάστρα…

Κι όμως, υπάρχει ακόμη ελπίδα να περισώσεις ό,τι απέμεινε από την γαλήνη σου. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μην σηκώσεις το τηλέφωνο. Για την ακρίβεια, να μην κοιτάξεις καν την οθόνη. Μα η περιέργεια είναι κακός σύμβουλος, που γαργαλά το χεράκι σου. “Μόνο μια ματιά θα ρίξω και δεν θα το σηκώσω όποιος κι αν είναι.”, λες με αφέλεια. Και κοιτάζεις. Κι ύστερα αρχίζουν οι τύψεις. Γιατί δεν μπορείς να αφήνεις τον άλλον να σε καλεί κι εσύ να αδιαφορείς. “Μπορεί να είναι κάτι σημαντικό.”, ξαναλές. Και το σηκώνεις. Και, πριν καλά καλά το καταλάβεις, έχεις καταφέρει να καλέσεις κόσμο στο σπίτι. Στο χώρο που θα μπορούσε να είναι το άδυτο της χαλάρωσής σου…

Αν η παραπάνω σκηνή κάτι σας θυμίζει, μάλλον δεν έχετε βρει ακόμη τρόπο να αντιστέκεστε στα “ντριιιιιν” που διακόπτουν τη νιρβάνα σας. Σε αυτή την περίπτωση, καλό θα ήταν να έχετε μερικές συνταγές που θα σας βοηθήσουν να ταϊσετε τον κόσμο που καταφθάνει στο σπίτι σας από στιγμή σε στιγμή. Η εύκολη τάρτα με καλαμπόκι και καραμελωμένο μπέικον που ακολουθεί είναι μία από αυτές. Η γεύση της θυμίζει έντονα πίτσα και σίγουρα θα ενθουσιάσει τόσο εσάς με την ευκολία της όσο και τους καλεσμένους σας με τη νοστιμιά της. Απολαύστε τη!

Εύκολη τάρτα με καλαμπόκι και καραμελωμένο μπέικον

Εύκολη τάρτα με καλαμπόκι και καραμελωμένο μπέικον

Υλικά

• 1 φύλλο σφολιάτας
• 200γρ. καλαμπόκι κατεψυγμένο
• 8-10 φέτες μπέικον κομμένες σε κομμάτια
• 200γρ. γιαούρτι
• 200γρ. κίτρινο τυρί (ή μείγμα κίτρινων τυριών) τριμμένο
• 1 κουτ. γλυκού θυμάρι ξερό
• 4 κουτ. σούπας γάλα
• 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 2 κουτ. σούπας μπαλσάμικο
• 1 κουτ. σούπας (γεμάτη) ζάχαρη
• αλάτι / πιπέρι
• βούτυρο για επάλειψη

Εκτέλεση

Βράζετε το καλαμπόκι σε άφθονο αλατισμένο νερό για λίγα λεπτά, ώστε να μαλακώσει, και το στραγγίζετε. Το αφήνετε να κρυώσει ελαφρώς.

Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι, σε μέτρια φωτιά, σοτάρετε το μπέικον με τη 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο, ίσα να γυαλίσει. Στη συνέχεια, προσθέτετε το μπαλσάμικο και τη ζάχαρη και το αφήνετε να καραμελώσει (2′-3′). Το αφήνετε να κρυώσει ελαφρώς.

Σε ένα μεγάλο μπολ βάζετε το καλαμπόκι, το μπέικον, το τυρί, το γιαούρτι, το θυμάρι, το γάλα και τη 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο και ανακατεύετε ελαφρά να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Σε βουτυρωμένη ταρτιέρα (ή άλλο αντίστοιχο σκεύος), στρώνετε τη σφολιάτα, φροντίζοντας να πιάσει και τα τοιχώματα. Ό,τι περισσεύει από τις άκρες το κόβετε και με ένα πιρούνι, τρυπάτε τη σφολιάτα για να μη φουσκώσει.

Προσθέτετε τη γέμιση, φροντίζοντας να πάει παντού, και ψήνετε σε καλά προθερμασμένο φούρνο, στους 180°C, μέχρι να ροδίσει (περίπου 35′-40′). Αφήνετε να κρυώσει ελαφρώς προτού την κόψετε.

Εύκολη τάρτα με καλαμπόκι και καραμελωμένο μπέικον