sundayspoon

Πριν ξεκινήσω την σημερινή ανάρτηση, θα ήθελα να ενημερώσω όλους τους μπλογκοφίλους που επισκέπτονται τούτο το μπλογκοσπιτάκι ότι για τις επόμενες μέρες θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα. Όχι δεν θα είμαι σε κανέναν εξωτικό Παράδεισο πίνοντας μαργαρίτες (δεν έχω κερδίσει ακόμη το λαχείο). Απλά δεν θα έχω πρόσβαση σε υπολογιστή. Μέχρι να τα ξαναπούμε, μπορείτε να μαγειρεύετε κάποιες από τις προηγούμενες συνταγές που υπάρχουν εδώ μέσα. Όλο και κάποια θα σας έχει ξεφύγει…Και μετά από αυτό το έκτακτο ανακοινωθέν, προχωράμε στην σημερινή ανάρτηση.

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί κανείς να ψωνίσει ζυμαρικά από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του; Ένας, θα μου πείτε. Ο κλασικός:

– Πας στο σούπερ μάρκετ.

– Μπαίνεις μέσα.

– Παίρνεις ένα καλαθάκι.

– Κατευθύνεσαι στο διάδρομο των ζυμαρικών.

– Διαλέγεις το ζυμαρικό που χρειάζεσαι.

– Φεύγεις από τον διάδρομο των ζυμαρικών.

– Πληρώνεις στο ταμείο.

– Αποχωρείς λίγα μόλις λεπτά μετά την άφιξή σου.

Κι όμως, οι τρόποι για να αγοράσεις ζυμαρικά είναι δύο. Ο κλασικός, που μόλις διαβάσατε και πιθανότατα γνωρίζατε ήδη, και ο δικός μου, που θα περιγράψω ευθύς αμέσως. Στον δικό μου τρόπο αγοράς ζυμαρικών, η παραπάνω απλή διαδικασία διαμορφώνεται ως εξής:

– Πας στο σούπερ μάρκετ με μια απίστευτη χαρά που θα αγοράσεις ζυμαρικά (το γεγονός ότι το έχεις ξανακάνει εκατοντάδες φορές δεν θα μπορούσε να μειώνει ούτε στο ελάχιστο τη χαρά σου).

– Μπαίνεις μέσα και ήδη ανυπομονείς για τη συνάντησή σας (ούτε ραντεβού με τον πρώτο σχολικό έρωτα να ήταν).

– Παίρνεις ένα καρότσι (το ξέρεις ότι δεν θα ψωνίσεις τίποτα άλλο, μα ξέρεις επίσης καλά ότι το καλαθάκι δεν είναι η πιο σοφή επιλογή στη δική σου περίπτωση, αν θέλεις να αποφύγεις την τενοντίτιδα).

– Κατευθύνεσαι στο διάδρομο των ζυμαρικών επιταχύνοντας ελαφρώς το βήμα σου (μπορείς ήδη να ακούσεις τις πένες και τα τορτελίνια να φωνάζουν το όνομά σου).

– Διαλέγεις το ζυμαρικό που χρειάζεσαι. Και παίρνεις και ένα δεύτερο πακέτο σε περίπτωση που δεν σου φτάσει το πρώτο. Κι ύστερα, βλέπεις τα διπλανά είδη ζυμαρικών και το χεράκι σου πιάνει σχεδόν αυτόματα δύο-τρεις συσκευασίες (διότι έχεις καιρό να τα φας και σου έχουν λείψει). Και μετά, το βλέμμα σου πέφτει στο από κάτω ράφι και παίρνεις μια ακόμη συσκευασία (γιατί αυτό το καινούργιο ζυμαρικό δεν το έχεις ξαναδοκιμάσει). Και αργότερα, κοιτάζεις και το από πάνω ράφι και πιάνεις ένα ακόμη (διότι μόλις σου ήρθε μια υπέροχη ιδέα για συνταγή και μόνο το συγκεκριμένο ζυμαρικό θα ταιριάζει τόσο καλά με τη σάλτσα που έχεις στο μυαλό σου). Και την ίδια στιγμή, σκέφτεσαι πόσο καλά έκανες που επέλεξες καρότσι αντί για καλαθάκι.

– Φεύγεις από το διάδρομο των ζυμαρικών με βαριά καρδιά (γιατί πάντα υπάρχουν μερικά ακόμη ζυμαρικά που θα μπορούσες να πάρεις).

– Πληρώνεις στο ταμείο (ενώ η ταμίας σε κοιτάζει τρομαγμένη γιατί νομίζει πως προετοιμάζεσαι για πόλεμο με τόσες προμήθειες).

– Αποχωρείς τη στιγμή που το ρολόι σου δείχνει πως για πολλοστή φορά πέρασες μία ολόκληρη ώρα στο σούπερ μάρκετ (αν κάποιος γνώριζε ότι βγήκες να ψωνίσεις μόνο ζυμαρικά, πιθανότατα θα είχε ήδη δηλώσει την εξαφάνισή σου στην αστυνομία).

Για όσους σταυροκοπιέστε ή ετοιμάζεστε να μου στείλετε καρτούλες ψυχιάτρων μετά από όσα διαβάσατε, θα ήθελα να σας πω ότι η παραπάνω συμπεριφορά δεν προκύπτει λόγω κατοχικού συνδρόμου. Απλά μου αρέσουν πολύ τα ζυμαρικά. Ίσως υπερβολικά πολύ. Και παρασύρομαι λιγάαααακι όταν βρίσκομαι μπροστά στα ράφια τους. Αλλά εσείς έχετε μάλλον μόνο κέρδος από αυτή μου την αγάπη. Γιατί αν δεν λάτρευα τόσο τα ζυμαρικά, πιθανότατα δεν θα έμπαινα στον κόπο να πειραματιστώ τόσο μαζί τους. Κι αυτό το μπλογκ δεν θα περιείχε μια συνταγή σαν αυτή που ακολουθεί. Η νηστίσιμη μακαρονάδα με γαρίδες, κολοκυθάκια και κάπαρη που θα διαβάσετε παρακάτω είναι πολύ ελαφριά, φτιάχνεται πανεύκολα και θα σας χορτάσει με τον πιο γευστικό τρόπο κατά τις μέρες της νηστείας. Μην περιμένετε λοιπόν. Δοκιμάστε τη!

Νηστίσιμη μακαρονάδα με γαρίδες, κολοκυθάκια και κάπαρη