sundayspoon

Ναι, ναι, το ξέρω ότι χάθηκα… Ξέρω ότι αρκετοί περνούσατε από το μπλογκοσπιτάκι μου, βλέπατε σβηστά τα φώτα και αναρωτιόσασταν πού είναι αυτή η ιντερνετική ψυχή. Ξέρω ότι κάποιοι σκεφτήκατε πως βαρέθηκα τις μπλογκογειτονιές και αποφάσισα να μαγειρεύω μόνο κατ’ ιδίαν. Και κάποιοι άλλοι, με πιο ζωηρή φαντασία, υποθέσατε πως με απήγαγαν οι εξωγήινοι, θέλοντας να εξετάσουν τον -ομολογουμένως χαοτικό- εγκέφαλο μιας food blogger, ή πως παραιτήθηκε ο σεφ του Λευκού Οίκου και ο Ομπάμα αποφάσισε να πάρει εμένα στη θέση του. Αγαπημένοι μου μπλογκοφίλοι, σας διαβεβαιώ ότι βρίσκομαι ακόμη στον πλανήτη Γη και ότι δεν έχω δεχτεί καμία επαγγελματική πρόταση με παχυλό μισθό εξ Αμερικής. Η απουσία μου ήταν μακρά αλλά απολύτως δικαιολογημένη. Διότι έμπλεξα. Έμπλεξα άσχημα. Στα δίχτυα της μαφίας. Όχι της ιταλικής. Της τεχνολογικής. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Όλα ξεκίνησαν μια ωραία πρωία που ελήφθη η μεγάλη απόφαση: Μετακόμιση! (Μια μετακόμιση-αποκάλυψη για την οποία υπόσχομαι να σας μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση.) Anyway, αφού η απόφαση ελήφθη ομόφωνα και με περισσό ενθουσιασμό, υπήρχε ένα τόσο δα μικρό θεματάκι που έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Και αυτό το θεματάκι δεν ήταν άλλο από τη μεταφορά της σύνδεσης του τηλεφώνου. Σιγά τα ωά θα μου πείτε. Τι πιο απλό στις μέρες μας. Έτσι νόμιζα κι εγώ, κρίνοντας από τις διαβεβαιώσεις της τηλεφωνικής εταιρείας. Δύο-τρεις μέρες χωρίς τηλέφωνο και ίντερνετ και μετά ούτε γάτα ούτε ζημιά. Βέβαια, εγώ -ως υποψιασμένο ον που την έχει πατήσει αρκετές φορές- πίστευα ότι οι δύο-τρεις μέρες θα ήταν σίγουρα καμιά δεκαριά. Ακόμη κι έτσι όμως, η κατάσταση φαινόταν ανεκτή. Πού να ήξερα ότι το μέλλον μας επεφύλασσε μεγάλες στιγμές… Στιγμές λατρείας μεταξύ ημών και της τηλεφωνικής εταιρείας. Διότι μπορεί τηλέφωνο να είχαμε μετά από μία εβδομάδα (αλληλούια!), αλλά από ίντερνετ γιοκ. Για την ακρίβεια, οι δύο-τρεις μέρες χωρίς σύνδεση έγιναν δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, τριάντα. Κι αφού αποκτήσαμε και σύνδεση στο ίντερνετ (αλληλούια εις τη δευτέρα!), αρχίσαν τα παρατράγουδα. Διότι η ταχύτητα της σύνδεσής μας θύμιζε σαλιγκάρι που αγκομαχά σε ανηφόρα. Κι όποτε μιλούσαμε με τον τεχνικό και μας έλεγε περιχαρής ότι η ταχύτητα μας μόλις αναβαθμίστηκε, εμείς ξαναχάναμε τη σύνδεση στο ίντερνετ. Και φτου κι απ’ την αρχή. Και κάπου εκεί ξεκίνησαν τα στερητικά σύνδρομα. Γιατί, πόσο νομίζετε ότι μπορεί να αντέξει μια food blogger χωρίς τις κυριακάτικες αναρτήσεις της;;; Θυμάστε το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης; Της πριγκίπισσας που περίμενε εκατό ολόκληρα χρόνια για να βρεθεί ένας πρίγκιπας της προκοπής και να την ξυπνήσει από τον λήθαργο με το φιλί του; Ε, κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ. Μόνο που δεν περίμενα τον πρίγκιπα του παραμυθιού με το άσπρο άτι και την αστραφτερή πανοπλία να με φιλήσει, αλλά έναν τεχνικό της προκοπής για να βγάλει εμένα και το μπλογκοσπιτάκι μου από τον ιντερνετικό λήθαργο.

Μετά κόπων και βασάνων, λοιπόν, αξιώθηκα να κάνω το πολυαναμενόμενο comeback! Εντάξει, μη φανταστείτε ότι πλέον η σύνδεση έχει αποκατασταθεί πλήρως. Απλά η ταχύτητα της προάχθηκε από σαλιγκάρι σε χελώνα (όσο να πεις, πάει λιγάκι πιο γρήγορα…). Κι αφού το κυριακάτικο κουτάλι ξεκίνησε και πάλι να ανακατεύει επισήμως τα τσουκάλια του, δεν μπορεί να σας αφήσει χωρίς συνταγή.

Μη φανταστείτε ότι μετά από τόσο καιρό θα σας καλωσόριζα με κάτι δύσκολο. Αντιθέτως, σας έχω μια πανεύκολη συνταγή με πολύ απλά υλικά, που μπορείτε να φτιάξετε ανά πάσα στιγμή (έτσι για να σας καλοπιάσω μετά από τέτοια απουσία). Πρόκειται για μίνι ταρτάκια με τυρί και παντζάρι. Πολύ νόστιμα και τόσο εμφανίσιμα, που θα κλέψουν τις εντυπώσεις στα πάρτυ σας. Αν σας αρέσει το παντζάρι, σίγουρα θα τα λατρέψετε. Εμπρός λοιπόν, δοκιμάστε τα και θα με θυμηθείτε!

Μίνι ταρτάκια με τυρί και παντζάρι

Μίνι ταρτάκια με τυρί και παντζάρι

Υλικά (για 9 ταρτάκια)

• 1 φύλλο κουρού
• 2 βολβοί παντζαριών, βρασμένοι και κομμένοι σε μικρά κυβάκια
• 120-150γρ. φέτα θρυμματισμένη
• λίγο βούτυρο για επάλειψη

Για τη μαρινάδα:

• 4 κουτ. σούπας χυμό πορτοκαλιού
• 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 1 κουτ. σούπας μουστάρδα
• 1 κουτ. γλυκού μέλι

Εκτέλεση

Βάζετε τα παντζάρια και όλα τα υλικά της μαρινάδας σε ένα μπολάκι και ανακατεύετε. Τα αφήνετε για 2′-3′.

Κόβετε το φύλλο κουρού σε 9 τετράγωνα και τα βάζετε μέσα σε βουτυρωμένη φόρμα για μάφιν, ώστε να φτιάξετε 9 καλαθάκια.

Μοιράζετε το τυρί στα καλαθάκια και από πάνω ρίχνετε τα μαριναρισμένα παντζάρια (μαζί με τη μαρινάδα τους).

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180°C, για 20′ (να ροδίσει το φύλλο).

Tip1: Αν δεν θέλετε να βράσετε οι ίδιοι τα παντζάρια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έτοιμα βρασμένα. Θα τα βρείτε συσκευασμένα στα μεγάλα σούπερ μάρκετ.

Tip2: Δεν προσθέτουμε αλάτι επειδή η φέτα προσδίδει αρκετή αλμυρότητα. Αν δεν θέλετε να βάλετε φέτα, μπορείτε να την αντικαταστήσετε με ανθότυρο, μανούρι ή κατσικίσιο τυρί. Σε αυτή την περίπτωση ίσως χρειαστεί να προσθέσετε λίγο αλάτι.

Μίνι ταρτάκια με τυρί και παντζάρι