sundayspoon

Όταν ήμουν μικρή (κι αθώα) διαλαλούσα πως μόλις μεγαλώσω, θα φροντίζω να μετακομίζω τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Όχι από ανάγκη. Από ευχαρίστηση. Μου άρεσε η ιδέα της αλλαγής και του καινούργιου (περιπετειώδης φύση από κούνια…). Η σκέψη πως δεν θα έμενα σε ένα μέρος φάνταζε τόσο δελεαστική και η διαδικασία πανεύκολη. Κάτι σαν σάντουιτς, που το απολαμβάνεις ανά πάσα στιγμή και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Ποιος να μου το έλεγε ότι η μετακόμιση μοιάζει περισσότερο με μουσακά. Διότι και μπόλικη προετοιμασία απαιτεί, και κόπο έχει και, αν δεν ακολουθήσεις τα βήματα κατά γράμμα, ενδέχεται να σου κάτσει στο στομάχι. Όπως ίσως καταλάβατε (αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει στην ανάρτηση της προηγούμενης Κυριακής), πρόσφατα μετακόμισα. Μη φανταστείτε ότι άλλαξα χώρα. Ούτε καν δήμο για την ακρίβεια. Μα αυτή η μετακόμιση ήταν αρκετή για να μου αποκαλύψει ότι εγώ δεν είμαι γεννημένη για μετακομίσεις. Και, με βάση την προσφάτως αποκτηθείσα εμπειρία μου, σπεύδω να προειδοποιήσω όσους εκεί έξω ετοιμάζονται να μετακομίσουν. Μήπως λοιπόν ανήκετε σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες;

Κατηγορία νο1:

Δεν αντέχετε τη σκέψη ότι ο αγαπημένος σας καναπές θα κακοποιηθεί και το σερβίτσιο-κειμήλιο από τη γιαγιά σας κινδυνεύει να γίνει θρύψαλα στα χεράκια των “έμπειρων” μεταφορέων.

Μην απατάσθε. Όσες φορές κι αν γράψετε με μεγάλα κόκκινα γράμματα τη λέξη εύθραυστον πάνω στις κούτες, η μοίρα τους δεν είναι ποτέ εξασφαλισμένη. Κινδυνεύουν περισσότερο κι από απρόσεκτη πρωταγωνίστρια σε ταινία θρίλερ, που αποφασίζει να κάνει βόλτα μετά τα μεσάνυχτα σε στοιχειωμένο σπίτι…

Κατηγορία νο2:

Έχετε αλλεργία στις κούτες που υψώνονται απειλητικά ως το ταβάνι, θυμίζοντας ετοιμόρροπο jenga, που από στιγμή σε στιγμή θα καταρρεύσει.

Δηλαδή, εσείς πιστεύατε ότι τα πράγματα θα μεταφερθούν ως δια μαγείας από το ένα σπίτι στο άλλο και, αφού ανοιγοκλείσετε τα μάτια, θα έχουν τακτοποιηθεί και στα ντουλάπια; Όσο καλή διάθεση κι αν έχετε, ενδέχεται να περάσετε αρκετές μέρες με φόντο τα στοιβαγμένα σας πράγματα, ως άλλη οροσειρά των Ιμαλαϊων.

Κατηγορία νο 3:

Είστε hoarder. Ελληνιστί, δεν πετάτε ποτέ τίποτα, γιατί κάποια στιγμή ακόμη και το πιο άχρηστο αντικείμενο ενδέχεται να σας φανεί χρήσιμο.

Το πιθανότερο είναι ότι θα σας βγει η μέση να φτιάχνετε άπειρες κούτες και κουτάκια για να χωρέσετε όλους αυτούς τους “θησαυρούς” που συλλέγετε εδώ και χρόνια. Κι όταν πια δεν θα έχετε άλλες κούτες στη διάθεσή σας ή το φορτηγό της μεταφορικής δεν θα χωράει άλλα πράγματα, θα χρειαστεί να αποχωριστείτε κάποια από τα “πολύτιμα” αντικείμενά σας. Όσο κι αν φωνάζετε “my precious”, κανείς δεν θα σας λυπηθεί…

Αν αναγνωρίσατε τον εαυτό σας σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες (ή και σε όλες), καλό θα ήταν να το σκεφθείτε καλά πριν πάρετε τη μεγάλη απόφαση. Εντάξει, δεν θέλω να σας τρομάξω. Μια μετακόμιση έχει και τα καλά της. Αλλάζεις περιβάλλον, αναζωογονείσαι, γνωρίζεις νέους γείτονες. Και το σημαντικότερο: μέχρι να τακτοποιηθείς, έχεις μια πολύ καλή δικαιολογία για να τρως καθημερινά ζυμαρικά. Γιατί κανείς δεν περιμένει από εσένα να φτιάξεις κάτι δύσκολο ενώ (ξε)πακετάρεις. Και τι πιο εύκολο από μια μακαρονάδα… Αν λοιπόν είστε μακαρονάδες, καλωσορίσατε στον Παράδεισο της γεύσης! Όσο για τις επιλογές, νομίζω πως είναι άπειρες. Όσες μέρες κι αν διαρκέσει η μετακόμιση που σχεδιάζετε, σίγουρα μπορείτε να μακαρονο-δημιουργείτε. Απλά αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και επιτρέψτε στα υλικά που υπάρχουν στα ντουλάπια σας να σας καθοδηγήσουν. Κάπως έτσι, άλλωστε, προέκυψε και η σκορδάτη μακαρονάδα με μελιτζάνα και μπέικον που ακολουθεί. Και, πιστέψτε με, την απολαύσαμε δεόντως (με φόντο τις κούτες της μετακόμισης)!

Σκορδάτη μακαρονάδα με μελιτζάνα και μπέικον