sundayspoon

“Επιτυχία“. Τι ωραία λέξη. Και μόνο στο άκουσμά της, νιώθεις ένα αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης να σε κατακλύζει. Αλλωστε, αρκεί και μόνο να σκεφτείς τις επιτυχίες που είχες κατά καιρούς, όλα όσα έχεις πετύχει μέχρι σήμερα, για να χαμογελάσεις, να νοσταλγήσεις, να χαρείς. Δεν έχει σημασία αν οι επιτυχίες σου αφορούν στον επαγγελματικό, στον προσωπικό ή σε οποιονδήποτε άλλο τομέα της ζωής σου. Σημασία έχει ότι πέτυχες κάτι. Κι αυτό το κάτι (ακόμη και το πιο μικρό) σε ανεβάζει ένα ακόμη σκαλάκι πιο ψηλά στο βάθρο της πολυπόθητης ευτυχίας.

Όλα καλά ως εδώ. Και μπράβο (μεγάλο και εγκάρδιο από μένα) για όλες τις επιτυχίες σου. Τι γίνεται όμως με την αποτυχία;

Είναι γεγονός (και κανόνας της φυσικής νομοτέλειας μη σου πω). Όλοι οι άνθρωποι αποπτυγχάνουν (όχι, βρε κουτό, δεν είσαι ο μόνος). Ακόμη και οι πιο επιτυχημένοι (αυτοί που κρυφοθαυμάζεις και ζηλεύεις λιγουλάκι) είχαν (και πιθανότατα θα ξαναέχουν) μία ή και περισσότερες αποτυχημένες στιγμές στη ζωή τους.

Αλήθεια, εσύ τι έκανες την τελευταία φορά που η αποτυχία σού χτύπησε την πόρτα; Στεναχωρήθηκες; Θύμωσες (με τον εαυτό σου, με την άδικη και κακούργα κοινωνία, με τους γονείς σου που σε έφεραν στον μάταιο τούτο κόσμο); Έκλαψες (όταν δεν σε έβλεπε κανείς); Φώναξες (μέχρι να βραχνιάσεις); Χτυπήθηκες στα πατώματα (σαν χταπόδι που ετοιμάζεται για μαγείρεμα); Ή μήπως αγάπησες την αποτυχία σου; Ναι, ναι, να την αγαπήσεις. Όχι, δεν τρελάθηκα. Και βέβαια να την αγαπήσεις. Γιατί; Μα ο λόγος δεν είναι μόνο ένας. Έχεις πέντε πολύ καλούς λόγους για να το κάνεις και θα τους μοιραστώ μαζί σου αμέσως!

Οι πέντε λόγοι για να αγαπήσεις κι εσύ την επόμενη αποτυχία σου:

1.Η αποτυχία είναι ο καλύτερος δάσκαλος

Είτε σου αρέσει είτε όχι, το ότι απέτυχες σημαίνει πως κάτι δεν έκανες καλά (έλα τώρα, μην ρίχνεις το φταίξιμο πάντα στον ανάδρομο Ερμή). Σου δίνεται, λοιπόν, η ευκαιρία να αναγνωρίσεις τα λάθη σου, να τα εξετάσεις προσεκτικά και να μάθεις από αυτά. Έτσι, δεν θα τα κάνεις την επόμενη φορά. Και μάντεψε: μόλις βρέθηκες ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία! Άλλωστε, όπως έχει πει και ο Len Schlesinger “Failure doesn’t mean the game is over, it means try again with experience.“

2. Το ότι απέτυχες σημαίνει ότι προσπάθησες

Ένα αγαπημένο (μου) ρητό λέει: “Even the biggest failure beats the hell out of never trying“. Κοινώς, μη στενοχωριέσαι αν δεν τα κατάφερες. Να στενοχωριέσαι (και να κλαις και να οδύρεσαι) αν δεν προσπάθησες. Κι αν δεν σε έπεισα μέχρι τώρα, σκέψου και το άλλο. Όταν θα φτάσεις στα βαθιά σου γεράματα και θα είσαι στην αναπαυτική σου πολυθρόνα και θα πίνεις το τήλιο σου χαζεύοντας άλμπουμ με κιτρινισμένες φωτογραφίες, τι θα ήθελες να αναπολείς; Μια ζωή γεμάτη από προσπάθειες, άλλες επιτυχημένες και άλλες αποτυχημένες; Ή μήπως μια ζωή άδεια (γιατί δείλιασες να τη γεμίσεις);

3. Η αποτυχία είναι αντίδοτο στο φόβο

Ας πούμε, λοιπόν, ότι μόλις απέτυχες. Ωραία. Και τώρα, σήκω πάνω και κοίταξε γύρω σου προσεκτικά. Μόλις ανακάλυψες ότι η γη συνεχίζει να γυρίζει και το τέλος του κόσμου δεν ήρθε ακόμη (ναι, ναι, παρά την παταγώδη αποτυχία σου). Συγχαρητήρια! Τώρα πια ξέρεις πως μια αποτυχία (ή και περισσότερες) δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αποτυχία. Άρα δεν έχεις κανένα λόγο να φοβάσαι. Με άλλα λόγια λόγια, μόλις ξεφορτώθηκες έναν από τους σημαντικότερους λόγους που σε εμποδίζουν να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου (το φόβο). Κι αν ακόμη δεν έγινες 100% ατρόμητος, είσαι ένα βήμα πιο κοντά στο να γίνεις. Well done!

4. Η αποτυχία χτίζει φιλίες και γκρεμίζει λυκοφιλίες

Αν έχεις βιώσει τουλάχιστον μία (σημαντική) αποτυχία στη ζωή σου, ξέρεις πολύ καλά πως οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται (και οι “φίλοι γιαλαντζί” επίσης). Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα αποτύχεις, αντιμετώπισε την αποτυχία σου ως μια εξαιρετική ευκαιρία να ξεκαθαρίσεις το περιβάλλον σου από τη σκαρταδούρα (όλους αυτούς δηλαδή που σε περιτριγυρίζουν φορώντας ταμπέλα με τη λέξη φίλος να αναβοσβήνει, αλλά στα δύσκολα αναζητούν πρώτοι την έξοδο κινδύνου χωρίς καν να σου ρίξουν δεύτερη ματιά). Βάζω στοίχημα πως δεν προτιμάς να έχεις τέτοιους ανθρώπους κοντά σου. Ε, χάρη στην αποτυχία θα τους ξεφορτωθείς!

5. Η αποτυχία σε κάνει καλύτερο άνθρωπο

Μήπως, επειδή τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχες φανταστεί, θεωρείς τον εαυτό σου αποτυχημένο; Μέγα λάθος! Για την ακρίβεια, η αποτυχία όχι μόνο δεν αποκαλύπτει την αδυναμία/ανικανότητά σου, αλλά σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, προσφέροντάς σου σημαντικές αρετές. Κάθε φορά που αποτυγχάνεις (και αντιμετωπίζεις σωστά την αποτυχία σου), γίνεσαι πιο επίμονος (γιατί θα ξαναπροσπαθήσεις), πιο υπομονετικός (μαθαίνεις να περιμένεις τη σωστή στιγμή), πιο εφυής (σκέφτεσαι εναλλακτικούς τρόπους να πετύχεις), πιο συγκροτημένος και ρεαλιστής (καταλαβαίνεις τα όριά σου αλλά και την πραγματική φύση της κατάστασης), πιο συμπονετικός (αναγνωρίζεις και στους άλλους το δικαίωμα να αποτύχουν). Στην επόμενη αποτυχία σου, λοιπόν, θυμίσου απλά ότι μόλις έγινες λίγο καλύτερος από ότι ήσουν (και γιόρτασέ το!).

Και τώρα που σου μίλησα για την αποτυχία, ήρθε η ώρα να σου μιλήσω και για τις αποτυχίες μιας food blogger (όχι δεν τα μαγειρεύουμε πάντα όλα τέλεια). Και θα σου εκμυστηρευθώ ότι η συνταγή που ακολουθεί ξεκίνησε από μια παταγώδη αποτυχία. Ήταν η μέρα που αποφάσισα να ταϊσω ένα λιλιπούτειο στοματάκι φακές με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Το σχέδιο απλό: Θα μεταμόρφωνα τα όσπρια και θα τα βάφτιζα κεφτεδάκια (ξερετε, αυτή τη μαγική λέξη στην οποία σχεδόν όλα τα παιδάκια ανταποκρίνονται σαν υπνωτισμένα). Το σχέδιο απλό, η εφαρμογή, όμως, δύσκολη. Γιατί, δεν ήθελα τα κεφτεδάκια να έχουν μόνο όνομα αλλά και χάρη (κοινώς, γεύση). Οι πρώτες απόπειρες στέφθηκαν με απόλυτη, ολοκληρωτική, παταγώδη αποτυχία (και μερικά κεφτεδάκια που όδευαν χωρίς δεύτερη σκέψη στον κάλαθο των αχρήστων). Αλλά, επειδή -όπως είπαμε- η αποτυχία δεν είναι αφορμή για να εγκαταλείψεις την προσπάθεια αλλά λόγος για να προσπαθήσεις περισσότερο, οι δοκιμές συνεχίστηκαν με μεγαλύτερο ζήλο. Μέχρι που τελικά  κατάφερα να δημιουργήσω τα κεφτεδάκια που ήθελα. Γεμάτα θρεπτικά συστατικά και ιδανικά για να μυήσουν ένα δύσκολο “πελάτη” στα όσπρια διά της πλαγίας οδού.

Φυσικά, τα συγκεκριμένα κεφτεδάκια δεν φιλοδοξούν να κλέψουν τη δόξα από τα κλασικά κεφτεδάκια με κιμά. Γιατί απλούστατα δεν είναι κεφτεδάκια με κιμά. Είναι όμως ένα εξαιρετικό πιάτο με βάση τα όσπρια και τα λαχανικά, γευστικό και εύκολο στην παρασκευή. Μπορεί να προσαρμοστεί στα γούστα και τις ανάγκες αυτού που θα το φάει (με εναλλαγές των λαχανικών) αλλά και στο τι υπάρχει διαθέσιμο στο ψυγείο μας. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα κεφτεδάκια από φακές είναι ένας διαφορετικός και νόστιμος τρόπος να καταναλώσει κανείς φακές (καμιά φορά, χωρίς καν να το καταλάβει). Δοκιμάσε τα κι εσύ και ίσως δεις τις φακές με άλλο μάτι!

Καλή όρεξη!

Κεφτεδάκια από φακές

Κεφτεδάκια από φακές

Υλικά

• 2 φλιτζ. φακές βρασμένες
• 1 φλιτζ. καρότο τριμμένο (στο λεπτό μέρος του τρίφτη)
• 1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο (στο χοντρό μέρος του τρίφτη)
• 1 αυγό
• 1 και 1/3 φλιτζ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 2 κουτ. σούπας μουστάρδα
• 1 κουτ. γλυκού δυόσμο ξερό
• αλάτι / πιπέρι

Εκτέλεση

Βάζετε στο μούλτι όλα τα υλικά και χτυπάτε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Με τη βοήθεια δύο κουταλιών, παίρνετε μπαλίτσες από το μείγμα και τις ρίχνετε σε καυτό ελαιόλαδο.

Τηγανίζετε τα κεφτεδάκια λίγα δευτερόλεπτα από κάθε πλευρά (ίσα να χρυσίσουν) και τα τοποθετείτε πάνω σε χαρτί κουζίνας.

Τα κεφτεδάκια τρώγονται ζεστά ή σε θερμοκρασία δωματίου. Ταιριάζουν πολύ με γιαούρτι.

Tip1: Βράστε τις φακές σε μπόλικο νερό μέχρι να μαλακώσουν πολύ καλά, για να μπορούν να πολτοποιηθούν. Δεν χρειάζεται να προσθέσετε αλάτι κατά τον βρασμό, αφού θα προσθέσετε αλάτι στο μείγμα για τα κεφτεδάκια.

Tip2: Το λάδι που θα τηγανίσετε τα κεφτεδάκια πρέπει να είναι πολύ καυτό για να μην τραβήξουν πολύ λάδι και γίνουν βαριά. Για τον ίδιο λόγο, δεν πρέπει να ρίξετε όλα τα κεφτεδάκι μαζί στο τηγάνι, καθώς θα πέσει η θερμοκρασία του λαδιού.

Κεφτεδάκια από φακές