sundayspoon

Περίεργο πράγμα η έμπνευση. Και μαγικό. Σαν φλογίτσα μπορεί να γεννηθεί από την πιο μικρή, την πιο αδιόρατη σπίθα. Και σαν κύμα μπορεί να σε παρασύρει μαζί της, να σε οδηγήσει στους πιο σκοτεινούς βυθούς. Ποιος άραγε μπορεί να την δαμάσει και ποιος μπορεί να περηφανευτεί πως κατανοεί απόλυτα τους μηχανισμούς της; Ένας λαβύρινθος είναι η έμπνευση. Ένας λαβύρινθος που ξεκινά από το πουθενά και καταλήγει στο κάτι. Ή και ανάποδα.

Χτες βράδυ πιάστηκα κι εγώ στα δίχτυα της. Και την άφησα να με παρασύρει. Αφορμή ένας μικροσκοπικός καρπός. Ένα μικρό κουμ κουάτ, που βρέθηκε στα χέρια μου σχεδόν χωρίς να το καταλάβω και στάθηκε αφορμή για τούτη την ανάρτηση.

Ήθελα να φτιάξω ένα γλυκό αφιερωμένο στον πιο υπέροχο, τον πιο ιερό θεσμό του κόσμου. Ένα γλυκό αποκλειστικά και εξαιρετικά αφιερωμένο στις μανούλες του πλανήτη. Σε όλες αυτές τις γυναίκες που μεγαλώνουν -με κόπους, με θυσίες, αλλά και με γέλια και χαρές- τα παιδάκια τους. Ένα γλυκό για κείνες που γίνονται φάρος στις ζωές των μικροσκοπικών πλασμάτων που τις ακολουθούν με αγάπη, με θαυμασμό, με λατρεία. Ένα γλυκό για τις γυναίκες που τα βράδια σφίγγουν στην αγκαλιά τους όμορφα παιδικά κεφαλάκια και τα καληνυχτίζουν με αμέτρητα φιλιά.

Αυτό ακριβώς ήθελα. Μέχρι τη στιγμή που εκείνο το μικροσκοπικό κουμ κουάτ άγγιξε τη γλώσσα μου. Τότε όλα τα σχέδιά μου ανατράπηκαν. Καθώς η γλυκόπικρη γεύση του πλημμύρισε το στόμα μου, συνειδητοποίησα πως τούτος ο ταπεινός καρπός κρύβει μέσα του μια μεγάλη αλήθεια. Ο τρόπος που τόσο αρμονικά μπλέκεται το γλυκό με το πικρό μέσα στο κουμ κουάτ θυμίζει τον τρόπο που τόσο αριστοτεχνικά υφαίνεται το γλυκόπικρο της ζωής μας. Κι αυτό το γλυκόπικρο έγινε, με τη σειρά του, αφορμή για ένα γλυκό με λίγο διαφορετική αφιέρωση.

Όχι πως δεν θεωρώ αρκετά σημαντικές όλες τις μανούλες που υπάρχουν εκεί έξω για να τους αφιερώσω ένα γλυκό. Αλλά να, σκέφτηκα πως εκείνες πολύ σύντομα θα γλυκαθούν από τα “χρόνια πολλά” που θα ακούσουν. Θα γλυκαθούν κι από τα φιλιά που θα πάρουν κι από τις αγκαλιές που θα εισπράξουν. Για κάποιες άλλες μανούλες όμως, τούτη η Κυριακή θα είναι γλυκόπικρη. Σε αυτές θέλω να αφιερώσω το γλυκό μου.

Σε κείνες που νιώθουν τη ψυχή τους να πλημμυρίζει καθημερινά από μητρική αγάπη. Μια αγάπη που δεν έχει βρει (ακόμη) συγκεκριμένο αποδέκτη.

Σε κείνες που έσκυψαν όλο προσμονή πάνω από τεστ αρνητικά. Κι αγόρασαν το επόμενο με ακόμη περισσότερη λαχτάρα.

Σε κείνες που άκουσαν θεωρίες ιατρικής και λόγια επιστημονικά. Λόγια που θα τους εξηγούσαν τα ανεξήγητα.

Σε κείνες που επισκέφτηκαν μαιευτήρια και αγόρασαν αρκουδάκια και μπαλόνια. Για να τα προσφέρουν σε κάποια άλλη κοπέλα.

Σε κείνες που δεν έπαψαν ποτέ να ονειρεύονται πως είναι μάνες. Ακόμη κι αν κάποιες από αυτές κουράστηκαν να ελπίζουν.

Σε κείνες που έχουν κάθε δικαίωμα να λέγονται μανούλες. Γιατί είναι μανούλες. Το μαρτυρά κάθε τους κύτταρο και κάθε βλέμμα. Το μαρτυρά όλη τους η ύπαρξη. (Αν τις κοιτάξεις λίγο πιο προσεκτικά, θα το δεις και εσύ.)

Σε όλες αυτές που έχουν δοκιμάσει το γλυκόπικρο της μητρότητας αφιερώνω το παρακάτω γλυκό. Είναι μια τάρτα με πορτοκάλι και κουμ κουάτ, γεμάτη αρώματα και φίνα γεύση. Ένα γλυκό που έχει ρουστίκ εμφάνιση, που προσωπικά την θεωρώ ιδιαίτερα μαμαδίστικη. Είναι το γλυκό που θα φτιάξεις εύκολα και με την πρώτη μπουκιά θα σε κερδίσει. Το γλυκό που θα συνοδεύσει υπέροχα τον καφέ ή το τσάι σου. Το γλυκό που δίχως δεύτερη σκέψη αφιερώνω σε όλες τις μανούλες που ακόμη δεν έχει γεμίσει η αγκαλιά τους…

Ρουστίκ τάρτα με πορτοκάλι και κουμ κουάτ

Υλικά (για μία μικρή τάρτα)

Για τη ζύμη:

• 125γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 2 κουτ.σούπας ζάχαρη
• ξύσμα από 1 πορτοκάλι
• 80γρ. βούτυρο (σε θερμοκρασία ψυγείου), κομμένο σε κύβους
• 2-3 κουτ. σούπας νερό κρύο

Για τη γέμιση:

• 2 μικρά πορτοκάλια
• 3 κουμ κουάτ
• 2 κουτ. σούπας μαρμελάδα πορτοκάλι με τζίντζερ
• 2 κουτ. σούπας καστανή ζάχαρη

Εκτέλεση

Βάζετε στο μούλτι το αλεύρι, τη ζάχαρη, το ξύσμα και το βούτυρο και χτυπάτε διακεκομμένα 2-3 φορές, μέχρι να μοιάζει το μείγμα με άμμο.

Προσθέτετε και 2 κουτ. σούπας νερό και ξαναχτυπάτε ελάχιστα, ίσα να ενωθούν τα υλικά σε μια βουτυρένια ζύμη. Αν δεν επαρκεί το νερό, προσθέτετε και 1 κουτ. σούπας νερό ακόμη.

Τυλίγετε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα.

Όσο παγώνει η ζύμη, αφαιρείτε τη φλούδα από τα πορτοκάλια (και το άσπρο μέρος που πικρίζει) και τα κόβετε σε λεπτές στρογγυλές φέτες.

Κόβετε και τα κουμ κουάτ σε λεπτές φέτες χωρίς να αφαιρέσετε τη φλούδα (μόνο τα κουκούτσια).

Αφού παγώσει η ζύμη, τη βάζετε ανάμεσα σε δύο λαδόκολλες και την ανοίγετε με πλάστη σε στρογγυλό λεπτό φύλλο.

Απλώνετε στην επιφάνεια της ζύμης την μαρμελάδα και τοποθετείτε τις ροδέλες των φρούτων  από πάνω, αφήνοντας λίγο περιθώριο περιμετρικά.

Διπλώνετε τη ζύμη γύρω γύρω (σαν να φτιάχνετε κόθρο), καλύπτοντας μικρό μόνο μέρος των φρούτων.

Πασπαλίζετε με την καστανή ζάχαρη και ψήνετε σε ταψί καλυμμένο με λαδόκολλα, στους 190°C, μέχρι να χρυσίσει η ζύμη.

Αφού ψηθεί η τάρτα, τη βγάζετε από το φούρνο και την αφήνετε να κρυώσει εντελώς πριν τη μετακινήσετε.

Μικρά μυστικά:

Tip1: Πασπαλίστε με προσοχή τη ζάχαρη πάνω από την τάρτα, φροντίζοντας να πάει και στα φρούτα και στη ζύμη, αλλά να μην πέσει τριγύρω, γιατί θα καεί στο ψήσιμο και θα σας δυσκολέψει στην απομάκρυνση της τάρτας από τη λαδόκολλα.

Tip2: Μην προσπαθήσετε να μετακινήσετε την τάρτα από το ταψί πριν κρυώσει.

Tip3: Τα κουμ κουάτ γίνονται γλυκά κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Αξίζει να τα δοκιμάσετε ακόμη κι αν δεν τα τρώτε ωμά. Αν ωστόσο δεν μπορείτε να βρείτε κουμ κουάτ, φτιάξτε την τάρτα με πορτοκάλι.

Tip4: Η μαρμελάδα που χρησιμοποίησα είναι η Σπιτική μαρμελάδα πορτοκάλι με τζίντζερ Rodia12, που μπορείτε να βρείτε εδώ.

Ευχαριστώ την Φάρμα της Άβας για την ευγενική προσφορά των προϊόντων της.