sundayspoon

“Είμαι η Αναστασία και είμαι καλά!”

Δηλαδή, δεν είμαι και απόλυτα καλά, αφού αυτή τη στιγμή που γράφω ένα συναχάκι το έχω. Όμως, μετά από τόσες μέρες απουσίας, μόνο έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτή η ανάρτηση. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι πρώτον πρέπει να ξανα-συστηθώ (σε περίπτωση που πολλοί από εσάς έχετε τόσο καιρό να με διαβάσετε που δεν θυμάστε καν ποια είμαι). Και δεύτερον, σίγουρα πρέπει να διευκρινίσω πως είμαι μια χαρά (γιατί πολλοί θα αναρωτιέστε αν ζω, πέθανα ή μετακόμισα σε άλλον πλανήτη και χάθηκαν τα ίχνη μου).

Μάλλον οφείλω μια εξήγηση για αυτή την μίνι (γκούχου-γκούχου) εξαφάνιση από τα μπλογκοδρώμενα και αυτή μπορεί να συνοψιστεί σε μία και μόνη λέξη: καλοκαίρι. Ή, μάλλον, σε τρεις λέξεις: ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι…

Ναι, ναι, τολμώ να σου μιλώ για καλοκαίρι κι ας έχουμε μπει για τα καλά πια στον Οκτώβρη (και οι πιο τολμηροί κάνουν ήδη τις πρώτες σκέψεις συντροφιά με τον Ρούντολφ το ελαφάκι). Μα ήταν ένα καλοκαίρι τόσο γεμάτο που δικαιωματικά αξίζει μια αναρτησούλα. Έστω και ελαφρώς ετεροχρονισμένη…

Μη νομίζεις ότι αυτό το καλοκαίρι ήταν εξαρχής καλοκαιρινό. Όχι, όχι. Τις πρώτες μέρες δεν δεχόταν καν να φορέσει το μαγιό του. Μας κοίταζε μόνο μουδιασμένο και αρνιόταν πεισματικά να βρέξει έστω ένα δαχτυλάκι στο θαλασσινό νερό. Προσπαθήσαμε να το καλοπιάσουμε, να του γλυκομιλήσουμε, μπας και αλλάξει γνώμη και μας χαμογελάσει μια στάλα, αλλά εκείνο ανένδοτο και μουτρωμένο. Σαν παιδάκι που πηγαίνει στη θάλασσα για πρώτη φορά και ζαρώνει στην αγκαλιά της μαμάς του, κοιτάζοντας το νερό με (προσποιητή) αδιαφορία. Τι να κάνουμε κι εμείς; Το αποδεχτήκαμε και το αγκαλιάσαμε, κι ας ήτανε κατσούφικο. Και είπαμε πως μαζί του θα πορευτούμε, αφού αυτό μας έλαχε.

Μα το γκρίζο συννεφάκι που στην αρχή φαινόταν να έχει βολευτεί πάνω από τα κεφάλια μας, αποφάσισε να πάει παραπέρα. Και να που δειλά-δειλά ξεμύτισε ο ήλιος. Και το καλοκαίρι μας  (το γκρινιάρικο) φόρεσε ψάθινο καπελάκι και με ένα παγωτό χωνάκι ανά χείρας μάς έκανε νόημα να το ακολουθήσουμε. Άλλο που δεν θέλαμε κι εμείς. Ξεχάσαμε τα μούτρα και να νάζια του και αποφασίσαμε να απολαύσουμε όσα είχε να μας προσφέρει. Κι ήταν πολλά τα καλούδια που μας έφερε και τα μονοπάτια που μας σεργιάνισε…

Μας πήγε σε θερινά σινεμά με άρωμα γιασεμιού και σε beach bars με δυνατή μουσική.

Σε ταβερνάκια της γειτονιάς και σε παγωτατζίδικα με χαρακτήρα.

Σε πλατείες γεμάτες παιδάκια που έτρεχαν γελώντας εδώ κι εκεί και σε εκθέσεις βιβλίου δίπλα στο κύμα.

Σε αμμουδιές και σε βοτσαλάκια.

Σε τοπία γαλάζια και σε βουνά καταπράσινα.

Μας ταξίδεψε σε γωνιές της Ελλάδας που δεν είχαμε ξαναδεί.

Αλλά και σε άλλες γνωστές μας γωνιές, κοντά σε πρόσωπα αγαπημένα.

Μας χάρισε μοναχικές βόλτες τη στιγμή που ο ήλιος ξυπνούσε στον ουρανό και όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνταν.

Αλλά και εξορμήσεις με κόσμο πολύ γύρω μας.

Μας επέτρεψε να ξεκουραστούμε και μας προκάλεσε να κουραστούμε, φτιάχνοντας ανεξίτηλες στιγμές με αυτούς που περισσότερο αγαπάμε.

Μας πλημμύρισε με εικόνες από ξαφνικές αποδράσεις και εκδρομές-έκπληξη, βαφτίσεις και πάρτυ, γενέθλια και γιορτές.

Μας χόρτασε καλοκαιρινή αύρα και μας έκανε να ανυπομονούμε για το επόμενο που θα ‘ρθει.

Και τώρα σε ρωτώ. Μπορείς ένα τέτοιο καλοκαίρι να το αφήσεις να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια σου χωρίς πρώτα να το απολαύσεις μέχρι και την τελευταία του μέρα; Κι αν καταφέρεις να το παρατείνεις λιγάκι παραπάνω, δεν θα φροντίσεις να εκμεταλλευτείς ακόμη και το τελευταίο έξτρα λεπτό που μπορείς να κερδίσεις; Ξέρω ότι με νιώθεις (και μάλλον πια καταλαβαίνεις πού εξαφανίστηκα ως μπλογκο-απολωλός πρόβατο).

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, προσπαθώ να το πάρω απόφαση πως το καλοκαίρι τελείωσε και να συμμαζευτώ. Κάτι σαν τα παιδάκια που μπαίνουν πρώτη μέρα στην τάξη και προσπαθούν (μάταια) να ξεχάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές για να συγκεντρωθούν στο βιβλίο. Έτσι κι εγώ. Καθομαι στο θρανίο μου, ανοίγω το βιβλίο μου και προσπαθώ να προσέξω τον δάσκαλο. Εντάξει, πού θα μου πάει; Θα τα καταφέρω.

Και μέχρι τότε, θα μασουλάω το τηγανόψωμο που μου έβαλε στην σάκα η μαμά για κολατσιό. Ξέρεις από αυτά τα παλιά, που σε ταξιδεύουν σε εποχές με στοργικές γιαγιάδες και στιγμές ανέμελες. Τα τηγανόψωμα τα παλιομοδίτικα, που κλείνουν μέσα τους το τυράκι ευλαβικά και σε προκαλούν με το τραγανό τους περίβλημα και την αφράτη ζύμη στο εσωτερικό τους. Τα τηγανόψωμα που θα έχουμε πάντα στην καρδιά μας, σαν το ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι…

Τηγανόψωμα παλιομοδίτικα (τραγανά και αφράτα)

Υλικά (για 8 μεγάλα τεμάχια)

• 500γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 φακελάκι μαγιά σε σκόνη
• 1/2 κουτ. γλυκού ζάχαρη
• 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο + έξτρα ελαιόλαδο για το λάδωμα των χεριών και το τηγάνισμα
• 2 φλιτζ. χλιαρό νερό
• 1 κουτ. γλυκού κοφτό αλάτι

Για τη γέμιση:

• 200γρ. φέτα θρυμματισμένη
• 1 αυγό
• 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 1 ντομάτα κομμένη σε πολύ λεπτές φετούλες
• πιπέρι (κατά προτίμηση αρκετό)

Εκτέλεση

Βάζετε σε ένα μπολ τη ζάχαρη με τη μαγιά και ρίχνετε 1/2 φλιτζάνι χλιαρό νερό. Αφήνετε το μείγμα μερικά λεπτά να φουσκώσει για να ενεργοποιηθεί η μαγιά.

Αφού είναι έτοιμη η μαγιά, βάζετε σε ένα μεγάλο μπολ το αλεύρι, το μείγμα της μαγιάς, το ελαιόλαδο και το αλάτι και αρχίζετε να ζυμώνετε ρίχνοντας σταδιακά το υπόλοιπο χλιαρό νερό.

Ζυμώνετε μέχρι να έχετε μια ελαστική ζύμη. Αφήνετε τη ζύμη σκεπασμένη με πετσέτα σε ζεστό μέρος για 60′.

Αφού έχει φουσκώσει η ζύμη σας, λαδώνετε καλά τα χέρια σας και χωρίζετε τη ζύμη σε 8 μπαλίτσες.

Ανακατεύετε όλα τα υλικά της γέμισης.

“Πατάτε” με τα χέρια σας το πρώτο κομμάτι της ζύμης να πλατύνει, βάζετε στο κέντρο του λίγη από τη γέμιση και το κλείνετε. Κάνετε το ίδιο και για τα υπόλοιπα κομμάτια ζύμης. Με ένα πιρουνάκι κάνετε τρυπούλες στην επάνω επιφάνεια των τηγανόψωμων.

Βάζετε σε ένα τηγάνι λίγο ελαιόλαδο να κάψει καλά και αφού έχει κάψει, χαμηλώνετε τη θερμοκρασία (μέτρια φωτιά) και τηγανίζετε τα τηγανόψωμα από την μία πλευρά. Αφού ροδοψηθούν, τα γυρίζετε από την ανάποδη, κάνετε τρυπούλες και από αυτή την πλευρά με το πιρουνάκι και τα αφήνετε να ψηθούν.

Τα βγάζετε πάνω σε απορροφητικό χαρτί και τα σερβίρετε ζεστά.

Μικρά μυστικά

Tip1: Η ζύμη σας θα είναι κολλώδης αλλά μην μπείτε στον πειρασμό να ρίξετε περισσότερο αλεύρι. Αν λαδώνετε κατά διαστήματα καλά τα χέρια σας, θα μπορέσετε να τη διαχειριστείτε χωρίς πρόβλημα.

Tip2: Οι τρυπούλες που θα κάνετε με το πιρουνάκι στα τηγανόψωμα, το τηγάνι που θα έχει κάψει καλά καθώς και  η μέτρια θερμοκρασία για το τηγάνισμα θα τα βοηθήσουν να γίνουν τραγανά εξωτερικά και αφράτα εσωτερικά.

Tip3: Μπορείτε να βάλετε και άλλα τυριά στη γέμιση καθώς και να προσθέσετε αλλαντικά της αρεσκείας σας. Οι λεπτές φετούλες ντομάτας διατηρούν τη γέμιση ευχάριστα ζουμερή. Ακόμη μπορείτε να βάλετε ρίγανη ή θυμάρι που ταιριάζουν πολύ.

Tip4: Για μια γλυκιά εναλλακτική, μην βάλετε καθόλου γέμιση. Τηγανίστε τα ζυμαράκια και όταν θα είναι ακόμη καυτά, περιχύστε τα με μέλι και πασπαλίστε τα με κανέλα.

Tip5: Αυτά τα τηγανόψωμα μπορούν να φαγωθούν από μικρούς και μεγάλους, ως κολατσιό για το σχολείο ή σνακ για το γραφείο. Μπορείτε να δείτε και άλλες συνταγές για σνακ κάνοντας κλικ εδώ.