Ανοιχτό σάντουιτς με κοτόπουλο, καραμελωμένα κρεμμύδια και γκοργκοντζόλα

66 Σχόλια • 03/11/2013

Συνδυάζεται άραγε η απόφαση να απο-ντοματοποιηθείς (το αντίθετο του ντοματοποιούμαι. ντοματοποιούμαι=γίνομαι κόκκινος σαν ντομάτα επειδή ντρέπομαι) με τα μουγκρητά γαστριμαργικής ευδαιμονίας; Αν είσαι food blogger συνδυάζεται και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Το blogging απαιτεί αφοσίωση, μεράκι, κόπο (και ενίοτε το τελευταίο σου εικοσάευρο -για να αγοράσεις εκείνα τα υλικά που έχεις βάλει στο μάτι για την επόμενη γαστριμαργική δοκιμή) αλλά σε ανταμείβει με πολλές χαρές. Είναι χαρές που αν δεν είσαι blogger δύσκολα καταλαβαίνεις. Χαρές που δεν σου αποκαλύπτονται από την αρχή αλλά σιγά σιγά (όσο πιο πολύ βυθίζεσαι σε κατσαρόλες και ταψιά, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να τις ανακαλύψεις). Μία από αυτές είναι και η επικοινωνία με τον κόσμο που σεργιανίζει στις μπλογκογειτονιές (είτε ως απλός επισκέπτης σε κάποια μπλογκοσπιτάκια είτε ως δημιουργός ενός από αυτά). Μια επικοινωνία που αν ήταν δρόμος θα είχε δυο μονοπάτια -το μονοπάτι της Παρεούπολης (γι’ αυτούς που ξεκινάνε την επικοινωνία τους διαδικτυακά αλλά καταλήγουν να γνωρίσουν από κοντά τους μπλογκοφίλους τους και να γίνουν μια μεγάλη παρέα) και το μονοπάτι της Ντοματούπολης (για τους απανταχού ντροπαλούς της μπλογκόσφαιρας που διστάζουν να βγουν από το διαδικτυακό καβούκι τους). Και τι γίνεται αν κάποιος αποφασίσει ότι η Ντοματούπολη είναι μεν όμορφη αλλά έχει έρθει πια καιρός να επισκεφθεί και την ακόμη ομορφότερη Παρεούπολη; Περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία αποντοματοποίησης…

Ναι, ναι, το παραδέχομαι. Η μις Ντομάτα της ιστορίας ήταν η αφεντιά μου. Μια ντομάτα που είχε αποφασίσει να αφήσει το διαδικτυακό της καβούκι και να μπει με -έστω και λίγο διστακτικά- βήματα στην Παρεούπολη. Μια ντομάτα που περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να απο-ντοματοποιηθεί. Και η ευκαιρία της δόθηκε ένα βράδυ που άνοιξε τον υπολογιστή της και είδε ένα mail-πρόσκληση από τον Γιώργο του Greek foodblogs σε μια βραδιά γευσιγνωσίας. Το κοίταξε, το ξανακοίταξε και τελικά το αποφάσισε. Θα συμμετείχε…

Λίγες μέρες αργότερα (και αφού είχε πάρει αρκετές βαθιές ανάσες για να ξεπεράσει και τις τελευταίες ντροπές), η μις Ντομάτα της ιστορίας (ή κατά κόσμον Κυριακάτικο Κουτάλι) βρέθηκε στο Χαλάνδρι, σε ένα βαμμένο με παλ αποχρώσεις, γλυκύτατο μαγαζάκι. Ένα μαγαζάκι που καταλαβαίνεις αμέσως μόλις περνάς το κατώφλι του ότι έχει φτιαχτεί με αγάπη, μεράκι και πολύ σεβασμό προς τον καταναλωτή. Από την πρώτη στιγμή, λάτρεψε τα διαλεχτά καλούδια που την περιτριγύριζαν (και με πολύ κόπο κρατήθηκε να μην αρχίσει να δοκιμάζει απ’ όλα) και συμπάθησε ιδιαίτερα την εμπνεύστρια και ιδιοκτήτρια του χώρου Μαρία, που την υποδέχτηκε με το πιο πλατύ της χαμόγελο στο mέlo Little Bakery. Κι αυτή ήταν μόνο η αρχή. Γιατί η Μαρία είχε φροντίσει να οργανώσει μια βραδιά με πολλή γεύση, μεθυστικά αρώματα και μια ατμόσφαιρα άκρως φιλική και χαλαρή για όλους. Μπορεί να έφταιγαν οι τραγανές, χειροποίητες πίτες (κορυφαία μελιτζανόπιτα, ζουμερή κοτόπιτα, πικάντικη πρασοτυρόπιτα – όλες με πεντανόστιμο παραδοσιακό φύλλο) ή η γλύκα από την βελούδινη κρέμα της μπουγάτσας ή ακόμη το φίνο κέικ καρότου ή η ελαφριά, άψογα σιροπιασμένη καρυδόπιτα. Μπορεί να έφταιγε και το γλυκόπιοτο κρασί ή το εκπληκτικό προζυμένιο ψωμάκι (κι όμως υπάρχει ψωμί με προζύμι που δεν ξινίζει!). Όποια κι αν ήταν πάντως η αιτία, η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα, με γέλια, νέες γνωριμίες, ενδιαφέρουσες συζητήσεις και μικρά μυστικά επιτυχίας που η Μαρία μοιράστηκε με ιδιαίτερη προθυμία, αποδεικνύοντας πως το καλό φαγητό είναι η καλύτερη γέφυρα επικοινωνίας. Στο τέλος, το κυριακάτικο κουτάλι πήρε την τσαντούλα με τα καλούδια που είχε ετοιμάσει ως αποχαιρετιστήριο δωράκι η Μαρία, θαύμασε για μια ακόμη φορά τον ζεστό χώρο και τα εξαιρετικά προϊόντα από Έλληνες παραγωγούς και υποσχέθηκε να ξαναγυρίσει. Γιατί στους νόστιμους χώρους πρέπει πάντα να επιστρέφεις…

Γυρίζοντας στο σπίτι και αδειάζοντας την τσαντούλα με τα καλούδια, το Κυριακάτικο Κουτάλι είχε τη χαρά να αντικρίσει ξανά, ανάμεσα στα μυρωδάτα κουλουράκια και την παραδοσιακή πάστα φλώρα, το υπέροχο προζυμένιο ψωμάκι. Και ήξερε πολύ καλά πώς θα το αξιοποιούσε… Το ανοιχτό σάντουιτς με κοτόπουλο, καραμελωμένα κρεμμύδια και γκοργκοντζόλα που ακολουθεί δεν θα αφήσει κανέναν ουρανίσκο παραπονεμένο…

Ανοιχτό σάντουιτς με κοτόπουλο, καραμελωμένα κρεμμύδια και γκοργκοντζόλα

Υλικά

1 μεγάλη φέτα προζυμένιο ψωμί
λίγο ελαιόλαδο για επάλειψη

Για το κοτόπουλο:

100γρ. φιλέτο κοτόπουλο από μπούτι ή στήθος
2 κουτ. σούπας αλεύρι
1/4 φλιτζ. γάλα
1/2 φλιτζ. ψίχουλα προζυμένιου ψωμιού
1 κουτ. γλυκού ψιλοκομμένο φρέσκο βασιλικό
αλάτι / πιπέρι

Για τα καραμελωμένα κρεμμύδια:

1 μέτριο κρεμμύδι κομμένο σε λεπτές ροδέλες
1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
1κουτ. σούπας μπαλσάμικο
1 κουτ. γλυκού μέλι
αλάτι / πιπέρι

Για το άλειμμα γκοργκοντζόλας:

30γρ. γκοργκοντζόλα θρυμματισμένη
2 κουτ. σούπας ψιλοκομμένο κόκκινο λάχανο
2 κουτ. σούπας τριμμένο καρότο
2 κουτ. σούπας γιαούρτι
1 κουτ. γλυκού ελαιόλαδο
αλάτι / πιπέρι

Εκτέλεση

Ραντίζετε το ψωμάκι με ελάχιστο ελαιόλαδο και το ψήνετε στο γκριλ να ροδίσει ελαφρά.

Για το κοτόπουλο:
Παίρνετε τρία μπολ και βάζετε στο πρώτο το αλεύρι, στο δεύτερο το γάλα και στο τρίτο τα ψίχουλα του ψωμιού, τον βασιλικό και αλατοπίπερο.

Περνάτε το κοτόπουλο από το αλεύρι, στη συνέχεια το βουτάτε στο γάλα και τέλος το καλύπτετε με το μίγμα από τα ψίχουλα. Το βάζετε σε ταψάκι καλυμμένο με λαδόκολλα και το ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200°C, μέχρι να ροδίσει και από τις δύο πλευρές.

Για τα καραμελωμένα κρεμμύδια:
Σε ένα τηγάνι ζεσταίνετε το ελαιόλαδο, προσθέτετε το κρεμμύδι, αλατοπιπερώνετε και σοτάρετε σε χαμηλή φωτιά μέχρι το κρεμμύδι να μαραθεί καλά.

Μόλις μαραθεί, προσθέτετε το μπαλσάμικο και το μέλι και αφήνετε για 2′-3′ μέχρι να καραμελώσει.

Για το άλειμμα γκοργκοντζόλας:
Ανακατεύετε όλα τα υλικά για το άλειμμα μαζί.

Τοποθετείτε πάνω στο ψημένο ψωμάκι το άλειμμα της γκοργκοντζόλας, το ψημένο κοτόπουλο και τα καραμελωμένα κρεμμύδια. Το απολαμβάνετε ζεστό.

Ανοιχτό σάντουιτς με κοτόπουλο, καραμελωμένα κρεμμύδια και γκοργκοντζόλα

66 Σχόλια

υποβολή σχολίου

amelie (πριν από 4014 ημέρες)

Το σάντουιτς φαίνεται θεΪκό (που λέει και η κόρη μου), πεντανόστιμο και με όλους τους συνδυασμούς που μου αρέσουν! Όσο για τα υπόλοιπα, εγώ παραμένω …κάτοικος της Ντοματούπολης Αναστασία μου. Έρχονται οι προσκλήσεις, σφυρίζω αδιάφορα εγώ, τη μία δεν έχω χρόνο, την άλλη φταίει ο ανάδρομος Ερμής, όλο και κάποια δικαιολογία βρίσκω κάθε φορά. Ντοματοποίηση σκληροπυρηνική!

sundayspoon