sundayspoon

Έχω βάσιμες υποψίες ότι στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν βάτραχος. Ένα πράσινο βατραχάκι, που καλοπερνούσε στην ωραία, καθαρή λιμνούλα του. Καθόταν ολημερίς πάνω στο παχύ, στρογγυλό νούφαρό του και καταβρόχθιζε γεμάτο όρεξη μύγες και κουνούπια που τύχαινε να περνούν από μπροστά του. Και δεν ξέρω πόσες μύγες είχε φάει, αλλά κουνούπια είχε ξεπαστρέψει κάμποσα. Τι κάμποσα δηλαδή, ολόκληρη αποικία είχε ξεκληρίσει. Γι’ αυτό και σ’ αυτή τη ζωή εκείνα, με τη σειρά τους, αποφάσισαν να πάρουν το αίμα τους πίσω. Κυριολεκτικά! Η Ένωση Κουνουπιών Αττικής και Πάσης Ελλάδος συνεδρίασε και απεφάνθη ότι ήρθε η στιγμή να με εκδικηθεί σύσσωμη η κουνουποκοινωνία. Σίγουρα η φωτογραφία μου κυκλοφορεί σε όλα τα κουνουπομίντια με τη λεζάντα “Πιείτε της το αίμα.” και κάθε κουνούπι που σέβεται τον εαυτό του έχει βάλει στόχο ζωής να με εξολοθρεύσει. Διότι, πώς αλλιώς εξηγείτε εσείς το γεγονός ότι δεν υπάρχει κουνούπι που να μην με έχει τσιμπήσει φέτος;

Δεν λέω, βλέπω κι άλλον κόσμο που έχει πέσει θύμα του κουνουπο-μένους. Αλλά στους υπόλοιπους τα τσιμπήματα δεν υπερβαίνουν συνήθως τα τρία-τέσσερα (άντε πέντε το πολύ!). Εγώ, αντιθέτως, είμαι κυριολεκτικά πουά… Ροζ βούλες παντός μεγέθους σε χέρια, πόδια, πλάτη, πρόσωπο. Και η φαγούρα καλά κρατεί. Για την ακρίβεια, όσο πιο μεγάλο το “ενθύμιο” από το κουνούπι, τόσο περισσότερο το ξύσιμο. Κι όσο για πατροπαράδοτα γιατροσόφια και φαρμακευτικά σκευάσματα, τα έχω δοκιμάσει όλα με πλήρη αποτυχία. Όπως καταλαβαίνετε αυτό το καλοκαίρι βιώνω ένα κουνουποδράμα και έχω σχεδόν πειστεί πως όσο υπάρχουν κουνούπια στον ορίζοντα, θα υποφέρω (και θα ξύνομαι). Εκτός κι αν διαβάσει την ανάρτησή μου κανένας πρωτοπόρος επιστήμονας και με ψεκάσει με κανένα θαυματουργό φίλτρο και σωθώ. Πάντως, μέχρι να με ψεκάσουν ή να τελειώσει το καλοκαίρι και μαζί του η ενοχλητική κουνουποσυμμορία (ό,τι συμβεί πρώτο δηλαδή), μαγειρεύω για να ξεχνάω τον πόνο μου (και τη φαγούρα). Αν θέλετε να δείτε τι μαγείρεψα μετά την τελευταία κουνουποεπίθεση, συνεχίστε να διαβάζετε.

Τα αυγά με κιμά και κάρυ που ακολουθούν είναι ένα πιάτο πολύ νόστιμο αλλά και ιδιαίτερα εύκολο. Μπορείτε να το κάνετε όσο πικάντικο θέλετε αυξομειώνοντας την ποσότητα του κάρυ (το οποίο ταιριάζει εξαιρετικά με τον κιμά). Φάτε το σκέτο ή σερβίρετέ το πάνω σε ψωμάκι και απλά κλέψτε τις εντυπώσεις. Τα κολακευτικά σχόλια τα έχετε στο τσεπάκι σας…

Αυγά με κιμά και κάρυ

Αυγά με κιμά και κάρυ

Υλικά (για 4 άτομα)

• 500γρ. κιμά μοσχαρίσιο
• 4 αυγά
• 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο (όχι τριμμένο)
• 1 1/2 φλιτζ. χυμό ντομάτας
• 1 φλιτζ. νερό ζεστό
• 1/3 κουτ. γλυκού κάρυ (ή λιγότερο/περισσότερο ανάλογα με το πόσο πικάντικο το θέλετε)
• 1 δαφνόφυλλο
• 1 πρέζα ζάχαρη
• 3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο για το σοτάρισμα
• αλάτι/πιπέρι

Εκτέλεση

Σε ένα μεγάλο τηγάνι, ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι σε μέτρια φωτιά να ξανθύνει.

Πρόσθετετε τον κιμά και συνεχίζετε το σοτάρισμα μέχρι ο κιμάς να ασπρίσει (ανακατεύετε τακτικά).

Προσθέτετε αλατοπίπερο, το κάρυ, το δαφνόφυλλο, το χυμό ντομάτας, τη ζάχαρη και το νερό και σιγοβράζετε για 5′.

Μόλις ο κιμάς είναι έτοιμος, σπάτε προσεκτικά τα αυγά μέσα στο τηγάνι (αφού έχετε παραμερίσει ελαφρώς τον κιμά για να δημιουργήσετε τέσσερις τρύπες.)

Καπακώνετε το τηγάνι και βράζετε για λίγα λεπτά ακόμη, μέχρι τα αυγά να είναι έτοιμα (4′-5′).

Το απολαμβάνετε σκέτο ή και πάνω σε ψωμάκι.

Tip1: Ζητήστε από τον κρεοπώλη να περάσει τον κιμά από τη μηχανή δύο φορές. Έτσι, ο κιμάς σας θα είναι πιο όμορφος στην όψη αλλά και πιο ευχάριστος στο στόμα.

Tip2: Η ποσότητα του κάρυ είναι ενδεικτική. Την προσαρμόζετε στα γούστα σας και ανάλογα με το πόσο καυτερό είναι το κάρυ που διαθέτετε (εγώ έβαλα ήπιο και το πιάτο βγήκε ελαφρά πικάντικο χωρίς να καίει).

Tip3: Προσπαθήστε να μην παραλείψετε το δαφνόφυλλο και το κάρυ, καθώς αυτά είναι που δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στο πιάτο σας.

Αυγά με κιμά και κάρυ