sundayspoon

Να ‘μαι κι εγώ! Ναι, το ξέρω ότι είμαι η τελευταία των Μοϊκανών. Το ξέρω ότι εξαφανίστηκα και κάνατε μαύρα μάτια να με δείτε διαβάσετε. Αλλά έχω μια πολύ καλή δικαιολογία για την εξαφάνισή μου. Δεν φταίω εγώ που χάθηκα, αλλά οι “καλές” παρέες. Από τη μια να υποδεχτούμε τον Άγιο Βασίλη όπως άρμοζε σε έναν άγιο του επιπέδου του. Από την άλλη να τρατάρουμε κατιτίς τον Ρούντολφ, που είχε λαχανιάσει μετά από τόσα χιλιόμετρα ελκηθρομαραθώνιου. Μπήκαν στη μέση και τα σκανταλιάρικα ξωτικά που όλο μας ψιθύριζαν ότι ο καιρός είναι πολύ ωραίος για να καθόμαστε μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Ε, πολύ θέλει και η καημένη η food blogger για να ξεμυαλιστεί;

Κάπως έτσι οι μέρες, η μία μετά την άλλη, γέμιζαν (και το μπλογκοσπιτάκι μου αράχνιαζε -σε αντίθεση με το κανονικό σπιτάκι μου που καθαρίστηκε επιμελώς και φόρεσε τα γιορτινά του για να υποδεχτεί όλους αυτούς τους καλεσμένους που σας έλεγα). Κι αφού χορτάσαμε βόλτες και γέλια, φίλους και παιχνίδι, στολίδια και φωτάκια που αναβόσβηναν ρυθμικά, είπα να κάνω την επανεμφάνισή μου στα ιντερνετικά δρώμενα. Αλλά δεν ήρθα μόνη. Κουβάλησα μαζί μου μια αγκαλιά γεμάτη ευχές, όνειρα και νεραϊδόσκονη για τον καθένα σας. Ευχές για να είναι η νέα χρονιά αγαπησιάρικη. Όνειρα για να είναι δημιουργική. Και μπόλικη νεραϊδόσκονη για να έχει κάθε μέρα μια μικρή δόση μαγείας. Ένα μαγικό 2016 για όλους μας! Πασπαλισμένο με ευτυχισμένες στιγμές και πλημμυρισμένο από αγαπημένα πρόσωπα.

Κι αφού, λοιπόν, αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση του νέου έτους, μάλλον επιβάλλεται ο καθιερωμένος απολογισμός της χρονιάς που έφυγε. Εντάξει, όλοι ξέρουμε πως ήταν μια δύσκολη χρονιά. Όμως, ακόμη και οι πιο σκοτεινές στιγμές κρύβουν μέσα τους μια σπίθα φως. Κι αν δεν τη βλέπουμε αυτή τη σπίθα, ίσως πρέπει απλά να κοιτάξουμε λιγάκι πιο προσεκτικά. Η πραγματική ευτυχία, άλλωστε, δεν έρχεται ποτέ με τυμπανοκρουσίες. Βαδίζει αθόρυβα και αθόρυβα σε πλημμυρίζει. Αρκεί να έχεις τα μάτια ανοιχτά για να τη δεις προτού σε προσπεράσει.

Προσωπικά, το 2015 το αγάπησα. Γιατί όσο στριμμένο κι αν ήταν, μου χάρισε δώρα ανεκτίμητα. Άλλα παλιά κι άλλα καινούργια. Μια μικροσκοπική χούφτα που χάνεται μέσα στη δική μου. Ένα ζευγάρι κοτσιδάκια που αιωρούνται σαν παιχνιδιάρικες κεραίες και πλημμυρίζουν κάθε μέρα μου με τον ενθουσιασμό τους. Και μια αγκαλιά για να ξαποσταίνω από το γκρίζο των γύρω μου. Ναι, ο Άγιος Βασίλης μού έφερε όλα όσα θα ήθελα (και πολύ περισσότερα από όσα θα τολμούσα ποτέ να του ζητήσω). Και είμαι πραγματικά ευγνώμων για τη χρονιά που έφυγε αλλά και για αυτή που ήρθε.

Νομίζω ότι κάθε φορά τις ημέρες των Χριστουγέννων καταλαβαίνω καλύτερα από κάθε άλλη στιγμή του χρόνου τα πράγματα που έχουν πραγματική αξία. Ποια είναι αυτά στα οποία αξίζει να εστιάσουμε και αυτά για τα οποία αξίζει να παλέψουμε. Κοιτάζοντας, λοιπόν, μόνο αυτά που αξίζουν αληθινά, εύχομαι όλοι εσείς εκεί έξω να έχετε (ή να βρείτε) κάποιον που θα σας κράταει το χέρι σφιχτά. Ο ήλιος μοιάζει να φωτίζει λίγο περισσότερο αν κάποιος σου κρατάει το χέρι.

Τελειώνοντας τον απολογισμό μου, θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας και να σας πω ότι αυτές τις γιορτές έφαγα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Για την ακρίβεια, αν συμμετείχα σε διαγωνισμό φαγητού, θα διεκδικούσα με άνεση το πρώτο βραβείο. Η νέα χρονιά, λοιπόν, με βρήκε φουσκωμένη και αποφασισμένη να εντάξω περισσότερα “πράσινα” και “λάιτ” στη διατροφή μου (ως εξιλέωση για το γαστρονομικό όργιο στο οποίο επιδόθηκα τις γιορτινές μέρες). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως έχω την παραμικρή πρόθεση να θυσιάσω τη γεύση στο βωμό της ζυγαριάς. Λάιτ ευχαρίστως, άνοστα ποτέ!

Τις τελευταίες μέρες, λοιπόν, προσπαθώ να συνδυάσω γεύση και σωστή διατροφή. Κάπως έτσι, κατέληξα και στο ζουμερό κοτόπουλο που ακολουθεί. Κοπανάκια κοτόπουλου στο γκριλ, πεντανόστιμα και πολύ εύκολα στην παρασκευή. Το μυστικό της επιτυχίας τους; Η υπέροχη μαρινάδα μέσα στην οποία “ξεκουράζονται” για 2 ωρίτσες, ώστε να αποκτήσουν τέλεια γεύση. Είναι ιδανικά για τους λάτρεις του κοτόπουλου, για παιδιά, για βραδιές με φίλους αλλά και για ξαφνικές επισκέψεις, αφού φτιάχνονται γρήγορα και χωρίς κόπο. Δοκιμάστε τα και σίγουρα θα τα φτιάχνετε πολύ συχνά!

Ζουμερό κοτόπουλο (κοπανάκια) στο γκριλ

Ζουμερό κοτόπουλο (κοπανάκια) στο γκριλ

Υλικά

• 6 κοπανάκια κοτόπουλου
• αλάτι

Για τη μαρινάδα:

• 1/4 φλιτζ. ελαιόλαδο
• 1/4 φλιτζ. ζάχαρη καστανή
• 1/4 φλιτζ. σόγια σος
• χυμός από 1 μεγάλο λεμόνι
• 2 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες

Εκτέλεση

Βάζετε όλα τα υλικά για τη μαρινάδα σε ένα μπολ και τα χτυπάτε με ένα σύρμα (εναλλακτικά τα χτυπάτε στο μούλτι).

Αλατίζετε τα κοπανάκια ελαφρά, τα βάζετε μέσα στη μαρινάδα και τα αφήνετε στο ψυγείο τουλάχιστον 2 ώρες να μαριναριστούν.

Ψήνετε στο γκριλ για περίπου 20′ (γυρίζοντας τα και από τις δύο πλευρές).

Τα σερβίρετε ζεστά, κατά προτίμηση συνοδεύοντάς τα με πράσινη σαλάτα.

Tip1: Όσες περισσότερες ώρες μαρινάρετε τα κοπανάκια, τόσο καλύτερη γεύση θα έχει το κοτόπουλο. Μπορείτε να τα αφήσετε και από το προηγούμενο βράδυ.

Tip2: Δοκιμάστε τη συνταγή και με φτερούγες κοτόπουλου.

Tip3: Προσοχή στο αλάτισμα του κοτόπουλου καθώς η σόγια σος είναι ήδη αλμυρή.

Tip4: Για το ψήσιμο στο γκριλ, ανάψτε το γκριλ και αφήστε τη σχάρα μέσα στο φούρνο για να κάψει καλά προτού τοποθετήσετε το κοτόπουλο (για να μην σας κολλήσει κατά το ψήσιμο). Κάτω από τη σχάρα, στη βάση του φούρνου, τοποθετήστε ένα ταψί με λίγο νεράκι. Εκεί θα μαζεύονται τα υγρά που θα βγάλει το κοτόπουλο.

Ζουμερό κοτόπουλο (κοπανάκια) στο γκριλ