sundayspoon

Αν εκεί που κάθεστε αμέριμνοι στον καναπέ σας, ερχόταν κάποιος και σας ζητούσε να βάλετε μια λεζάντα στην καθημερινότητά σας, τι θα του απαντούσατε; Ποια φράση πιστεύετε πως περιγράφει καλύτερα τη φάση την οποία διανύετε αυτόν τον καιρό; Εμείς, χωρίς δεύτερη σκέψη, βιώνουμε τη φάση του αυτοκόλλητου. Ω, ναι, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και προφανώς η σειρά μας να περάσουμε τις μεγαλειώδεις στιγμές που ένα ολόκληρο σπίτι γεμίζει μέσα σε μια μέρα αυτοκόλλητα από δυο αεικίνητα μικροσκοπικά χεράκια. Αυτοκόλλητα μικρά, μεγάλα, μεγαλύτερα. Αυτοκόλλητα σε πάγκους, σε έπιπλα, σε τοίχους. Αυτοκόλλητα πάνω σε ρούχα, σε παπούτσια, σε μαλλιά. Αυτοκόλλητα στα πιο απίθανα σημεία. Αυτοκόλλητα παντού.

Ενδεχομένως ήδη κουνάτε το κεφάλι με συμπόνια και φαντάζεστε τη γράφουσα σε μια γωνιά να μοιρολογεί για τις επιφάνειες που λαβώθηκαν από το αυτοκολλητο-τσουνάμι. Μα η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Διότι η εν λόγω μπλόγκερ είναι όχι μόνο λάτρης της παιδικής δημιουργικότητας, αλλά και αυτοκολλητο-φαν από κούνια…

Νομίζω ότι η σχέση λατρείας μου με τα αυτοκόλλητα ξεκίνησε την πρώτη φορά που έπιασα στα χέρια μου αυτά τα “μαγικά” χαρτάκια. Θυμάμαι τη μαμά μου να αφήνει μέσα στις μικροσκοπικές χούφτες μου μια καρτέλα με αυτοκόλλητα στρουμφάκια. Ε, ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Μόλις ανακάλυψα τη χρήση τους, ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου και η αυτοκολλητο-δράση μου ξεκίνησε. Η μαμά μου, βέβαια, έθεσε εξαρχής τα όρια της παιδικής δημιουργικότητας (κοινώς, τα έπιπλα του σαλονιού δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν καμβά για τις αυτοκολλητο-δημιουργίες μου), αλλά και πάλι οι ευκαιρίες μου να μεγαλουργήσω ήταν ουκ ολίγες.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Με τα αυτοκόλλητα να κατέχουν ακόμα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Κι ας τα απολαμβάνω πλέον από άλλη σκοπιά. Τη σκοπιά της μανούλας που πρέπει να τα καθαρίζει. Α ναι, και να τσεκάρει ότι δεν είναι κολλημένα σε λάθος σημεία. Όπως η κάτω επιφάνεια ενός ταψιού γεμάτου ζαμπονοτυροπιτάκια που ετοιμάζονται να κάνουν πανηγυρική είσοδο στο φούρνο. Ευτυχώς, η φύση έκανε τις μανούλες προνοητικές. Για την ακρίβεια, τους χάρισε τόση προνοητικότητα, όση δημιουργικότητα χάρισε στα βλαστάρια τους. Αλλιώς, το πρότζεκτ ζαμπονοτυροπιτάκια θα είχε αμφίβολη έκβαση. Και μάλλον αυτά τα εύκολα ζαμπονοτυροπιτάκια χωρίς φύλλο δεν θα έφταναν ποτέ στο ευτυχές σημείο να ποζάρουν για τον φωτογραφικό μου φακό. Κι αυτή η τόσο εύκολη συνταγή θα έμενε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (της κουζίνας μου). Αλλά, είπαμε η μανούλα ήταν προνοητική. Και έτσι φάγαμε εμείς καλά, κι εσείς (μόλις δοκιμάσετε τη συνταγή θα φάτε) καλύτερα…

Εύκολα ζαμπονοτυροπιτάκια χωρίς φύλλο

Εύκολα ζαμπονοτυροπιτάκια χωρίς φύλλο

Υλικά (για περίπου 30τμχ)

• 300γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
• 1 αυγό
• 1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό (200γρ.)
• 1 κεσεδάκι φέτα θρυμματισμένη
• 1/2 κεσεδάκι ελαιόλαδο
• 4-5 φέτες ζαμπόν ψιλοκομμένο
• 1 μικρή ντομάτα, ξεφλουδισμένη και κομμένη σε μικρά κυβάκια (χωρίς τα σπόρια)
• αλάτι / πιπέρι

Εκτέλεση

Σε ένα μπολ βάζετε όλα τα υλικά εκτός από τη ντομάτα και το ζαμπόν και ανακατεύετε καλά.

Μόλις δημιουργηθεί ζύμη, προσθέτετε και τη ντομάτα και το ζαμπόν και ανακατεύετε ξανά.

Πλάθετε μπαλίτσες και τις τοποθετείτε σε ταψί καλυμμένο με λαδόκολλα, φροντίζοντας να αφήσετε κενό ανάμεσα γιατί φουσκώνουν.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, 160°C σε αέρα, για περίπου 30′.

Tip1: Χρησιμοποιείτε το κεσεδάκι του γιαουρτιού ως μεζούρα για να μετρήσετε τη φέτα και το ελαιόλαδο.

Tip2: Μπορείτε να προσθέσετε και κίτρινα τυριά τριμμένα αλλά και να αντικαταστήσετε το ζαμπόν με γαλοπούλα.

Εύκολα ζαμπονοτυροπιτάκια χωρίς φύλλο